Het ziekenvervoer vindt hier op allerlei wijze plaats. Gesteund of gedragen, op een zelfgemaakte brancard, en de rijkeren huren een karretje met een paard.Het zo mooi om te zien hoe zorgzaam de familieleden altijd zijn. Ze blijven ook naast de patient in de kamer slapen en moeten ook voor het eten en drinken zorgen. Ik zie zelden een echtgenoot, maar heb begrepen dat de zwangere vrouw met 8 maanden weer bij haar ouders intrekt en met heer ouders naar het ziekenhuis gaat.

In de loop van de dagen zie je dan soms een echtgenoot, maar vaak niet. Overleden kinderen worden meestal ook meegenomen naar huis om daar te begraven, hoewel soms ook achtergelaten `for the dustbin`, zoals ze hier dan zeggen.

Een ander wonderlijk fenomeen vindt ik ook de buiging. In principe zijn ethiopiers erg trots, maar bij de begroeting buigen ze, als je ze op straat tegen komt. Je geeft de mensen die je kent een hand en raakt de schouders aan.

Als ik de gang van onze afdeling oploop zitten er altijd familieleden . Die staan op en buigen diep als je langs komt. Ik heb de neiging te zeggen blijf zitten, vooral die hele oudjes, die met moeite overeind komen.

Van de week hebben we een mooie oude orthodoxe kerk bezocht, in een eucalyptus bos. Prachtige sfeer. Als de mensen bij de deur komen maken ze een buiging, kussen de deur drie keer, slaan een soort kruis en kussen weer de deur, voor ze verder lopen. Ook onze collega met wie we waren deed hetzelfde.Ziet er erg vroom uit. Er zitten ook hier en daar priesters op straat, aan wie geld gegeven wordt en dan wordt ook het kruis in zijn hand uitgebreid gekust. Kortom a hugging community, daarom erg vreedzaam waarschijnlijk. Er is hier weinig criminaliteit zeggen ze, maar wel 600 mensen in de gevangenis.

Vanmorgen dacht ik dat het de laatste dagen eigenlijk zo´n beetje voortkabbelt, geen dramatische gebeurtenissen, je raakt ook wel gewend aan de medische misstanden hier. Gisteren weer een eclampsie (zwangerschaps vergifitging met stuipen)opgenomen die thuis van een tweeling te vroeg bevallen was. nooit gecontroleerd. Zij reageerde gelukkig goed op de medicijnen en het gaat vandaag beter met haar. 1 kind wil niet drinken die za lhet dus waarschijnlijk niet halen. Wel was er vanmorgen een hele happening, een van de studentverloskundigen kreeg een soort stuip aanval, voor iedereen was het meteen duidelijk dat dit het boze oog was en de priester werd erbij gehaald. Er is altijd een priester op het terrein, voor pastorale zorg. Ze werd met 4 man vastgehouden( haar collegastudenten)en de priester hield haar het kruis voor haar gezicht en gooide water over haar heen. Het duurde best lang voor ze bijkwam en is door haar collega's naar een traditioneelgenezer gebracht. toch wel een indrukwekkend gezicht.

Dit dus wat betreft de diverse geloven hier.

rechts, Het priesterhuis op hetkerketerrein