post Ghana dip

Back in Holland, and good internet now. It is always alienating to fly in one day from one part of the world to another, totally different. It takes time to land mentally. It is always sad to leave people you got to know and have worked with intensely. Hope to go back sometime! The last few days in Sampa were very interesting again. The management team has been working very hard on their business plan. Monday was a buzzy day in OPD again and the last chance to train ultrasound.  We went to the seamstress to get my new dress, and I got a chance to see the market, which is really big. . the next day we went on outreach in the morning ,visiting some of the neighborhood health centers. The first village we went to was a small village at the board, with no health centre even. Dr Duodu talked to the local chief there and I was shown around. Within 10 minutes we saw two patients with great problems. They even have no money for transport to hospital. We gave them some cash, and they were seen in the afternoon in the clinic. Everywhere it is the same: the rural areas have bad health care. Ghana's health care system is already much better than Ethiopia, but still lot of problems to be solved!
In the afternoon I was asked to join an application session. It was a fantastic experience, totally different from the way we do it. 12 young people were selected from almost 50 applications. This was only for lower, more or less unskilled jobs. Everyone was allowed in for only a few minutes and the questioning was like an interrogatory, sometimes very personal. Most of them wanted to study on after secondary school, even with very good grades, but had not the means to do this. And of course there is a great unemployment in Ghana, they came from far away. So I got to know another aspect of Ghana life.
Yesterday I drove around in Accra for a few hours and saw some highlights.
Altogether it has been a rich experience, and I look back to this trip with great pleasure,
next week Canada, visit our sun and daughter in law- David and Isabelle.
never a dull moment!

remote village 

visiting the health centres

teaching

Nkrumah mausoleum in Accra

pictures, an impression

Seamstress's choice

Sunday church( jehova witness)

Antenatal OPD

waiting outside

and waiting inside the hospital

new maternity and OR

Financial administrator

management team

cashew factory

Omdat de directeur het ook graag wil lezen deze keer in het engels.

-This weekend I am on a trip, visiting Sunyani, the regional capital. This because both the director and the administrator were going here and then there is not much to do for me in the hospital.It is also nice to see a different place again. Although Sunyani is not really an exciting place. Now I have some time to write on my report. Time goes so fast, next Wednesday I am leaving already.

This week I made official visits, to the bank manager, the local head of the national insurance, ( a very nice, agreeable, wise man. Only he cannot help it that insurance is 4 months behind in paying) and to the local Health office. I spoke to the whole team there, doing good work in public health. We made a groups picture and I got a piece of cotton from them, with the sign of their office. We brought it to the seamstress, and next week when we go on tour to the health centers I will wear it. Meanwhile I gathered a lot of information and have to start writing the report.On one of my walks  I also was introduced to one of the members of parliament, living in Sampa. All these visits have been announced beforehand.

 I try to do some teaching in ultrasound. They have a good machine here, but are not yet capable of making ultrasounds. The both doctors did learn some general US, but not obstetrical. And also the midwife is very eager to learn. I guess these two weeks are too short to really learn it. But I tell them the main thing is: find the head, the heartbeat and the placenta. So I saw several patients in antenatal care. It is so much better organized than in Ethiopia. The ladies get a booklet- provided by the government- , which they have to take with them, in it many advise on pregnancy and childcare. I only don’t know if everybody can really read it. Anyway, some pictures and drawings also clarify signs and symptoms. Everybody (pregnant) gets prophylactic Malaria treatment, which is endemic here. There is also a lot of Sickle cell disease; several patients were admitted with a crisis. So anemia is one of the main problems here. When the new building is finished the maternity clinic will open and they expect about 70-100 deliveries a month to start with….. The surgeon can do caesarean section. Sometimes I have the feeling they think to light of it. Anyway more training is necessary.  I am curious to hear in a few months how all will be evolving.  The matron-midwife was very happy to get some protocols from me. The hospital is very busy, daily they see around 200 patients, on Monday, market day, twice as much. It is amazing how they manage to do this in the limited space they have and with the rather small staff available.

And again I try to make a walk everyday. This week I managed to make a walk on my own and visited the cashew factory. Cashew is the main crop here. Very interesting to see the process. Although it is not the season, they are still working there, and the fresh cashews are so nice!  Friendly people everywhere. It feels very safe to walk around here. And what is so nice here: the children don’t chase you like almost everywhere in Africa, asking for pen, money, etc. They are sometimes even scared of me, the first white person they see. Someone explained to me they think I am an albino, and these people are scary. Sometimes they call me  mammi-Bruni, bruni being the name they call white people here.

So now I am sitting on the balcony of the hotel-Tony’s lodge. It is rather fresh outside, need to put on a jacket! People warned me for the heat here, but up till now it is not hot, even cool now! On the background church singing music. I met another PUM guy in this hotel, he is a bakery expert. Funny to hear about his totally different experiences. Yesterday night We had a meal in a nice resraurant . We means-as usual- I am eating and my hosts watching me.

Tomorrow we return to Sampa and I can do my last teachings.  As I havereasobly good intrenet here I wil try to send some pictures, separately.

Sampa, zondagochtend. Donderdagmiddag kwam ik hier aan, na een goede vlucht uit Adam, 1 nacht in Accra en een vertraagde vlucht naar Sunyani. Hier werd ik opgehaald door twee medewerkers van het ziekenhuis, beide Samuel geheten. Ook de locale Pum vertegenwoordiger was er. Na een uitgebreide lunch in een donker hotel, en boodschappen: lakens, bestek, borden en andere huishoudelijke zaken -in twee uur naar Sampa gereden. Het guesthouse waar ik verblijf is nog maar net af. Protserig gebouwd, kale inrichting. In mijn kamer een bed en een ijskast, geen verder meubilair-kast-. Leef uit de koffer dus. De badkamer heeft een soort enorm  jacuzzibad, maar de douche doet het niet. Kortom beetje behelpen. Er is een grote keuken, er wordt gekookt. De common room is hol. TV(met BBC)-plastic tafeltje en stoelen. Hier wonen een paar ziekenhuis medewerkers, ook de directeur Dr IsaacDuodu, een kinderarts. Hij heeft het ziekenhuis hier opgezet, met eigen geld. in drie jaar tijd een aardige kliniek geworden. De plannen zijn groots, daarin moet ik nu adviseren.

Ghana is -uiteraard- heel anders dan Ethiopie. Echt west afrika, en waar ik nu zit heel rural. Sampa is een dorp met een 20 duizend inwoners, maar het district is >100.000 inwoners. Men zegt veel armoede, de mensen die ik in het ziekenhuis zag waren goed gekleed.

Per dag worden zo.n 200 patienten gezien, op maandag marktdag wel 400!     Het is allemmal goed georganiseerd.

Inmiddels heb ik ook alweer aardig wat wandelingetjes gemaakt. Ik word continu begeleid door de twee Samuels, het mag mij aan niets ontbreken. De directeur is naar Sunyani dit weekend, waar zijn vrouw met pasgeboren zoontje woont. Hij gaf de opdracht mij te begeleiden. Dit doen ze strict, ik mag geen moment alleen opstap. Soms wat veel,weinig privacy. Alles wat ik aanwijsof leuk vind willen ze voor me kopen, ik mag niets zelf betalen. Kreeg zelfs zakgeld, wat ik dus niet uit kan geven. Ghanese Gastvrijheid zeggen ze, ik voel me een beetje opgelaten. Tijdens de wandelingen brengen we steeds surprise visits: bij de lokale drukkerij, de matron, de farmacy(interessante discussie over anticonceptie, wat hier niet gratis is zoals in ethiopie. De farmacist presteerde het te zeggen dat het een opening naar vrije sex zou zijn..... Ik benflink voor de vrouwen opgekomen!

De cashcrop hier is Cashewnoten. Helaas niet het seizoen. Er staan hier veel huizen leeg, tijdens het plukseizoenkomen allemaal Indiers en Libanezen alles op kopen tegen veel te lage prijzen bergijp ik. Op dit moment helaas geen noot te krijgen,

Hoewel de meerderheid hier moslim schijnt te zijn ,zijn er ook veel christelijke kerken. Ghana is in principe vooral een christelijk land, met een grote diversiteit aan kerkgenootschappen. Ook een tv zender met een profeet, die ik al in diverse huizen aan heb zien staan.! Ik wilde vandaag wel naar een kerk, laat nu Samuel een jehova getuige  zijn! Dus heb ik net bijna twee uur in een jehova dienst gezeten, op zich een interessante ervaring, maar wel lang. Kerk-leden allemaal prachtig uitgedost. Je ziet hier veel steil haar, blijken allemaal pruiken te zijn. Is kennelijk in.

Dit is offline geschreven, ik probeer het nu te gaan versturene, en misschien apart nog foto’s

 

in between

Yesterday I returned from Ethiopia. This time I was in Attat hospital, only for two weeks. Together with my colleague Jules Schagen van Leeuwen  we stood in for DR Rita, a Medical mission gynecologist, who went on a congress. We had a great time. There was  a lot to do, much more buzzy than Mota! I was glad to be with the two of us. A mean of 3 caesarians a day,, one night I had 4, and the last day we had 6 in the afternoon, working in two operation rooms at once!!
What striked me most this time were the children who were admitted after hyena bites! luckily there were some befriended plastic surgeons and funds to help these kids. It was more then ever this year. Last year they warned me not to walk in the dark outside the hospital, and I thought it was overdone, but now I realize the dangers.
In spite of the overdose of rain we made some nice walks in the surroundings- daytime! We were often invited by the people and offered a coffeeceremony.
It was grat to be in Ethiopiaa again! As I am leaving for Ghana in two days for the next project, I make a short impression with pictures from the past two weeks. Hopefully there will be more internet in Ghana

rounds in the morning

too small to deliver spontaneously!

health officers to be surgeons

one of the walks

fieldtrip in the rain

people live in TUKULS here

nice pictures

waiting for the second twin.

Dit zal mijn laatste blog zijn van deze periode in Motta. Vanmorgen is Susan (mijn zuster) uit Khartoum aangekomen. Voor twee dagen, maandag beginnen we een rondreis. Deze week heeft in het kader van afscheid gestaan. Met da artsen gegeten, met de verloskundigen gegeten en gisteren een grote coffeceremony voor het hele ziekenhuis. Ik dac
ht er komen maar een paar mensen, maar over de 50!!! Bijzonder... Er werden vele lovende en dank woorden gezegd. Bij zo'n coffee ceremony wordt altijd wat te eten aangeboeden, ik had massaal ingeslagen, brood, kollo(geroosterd graan), koekjes en snoepjes, het was allemaal schoon op!!
En dan was er natuurlijk de opening van de mini bloedbank. Hoewel we nog geen voorraad hebben , is de opening toch doorgegaan, ik wilde er graag bij zijn. Er was een geode opkomst van stafleden, zelfs de priester was er en heeft een zegening uitgesproken. Ook hierna weer een drankje en een hapje voor de medewerkers. Mijn opvolger moet donoren gaan werven!!
Gelukkig was de afdeling niet druk, ren eerste omdat de anaesthesist erniet was, ten tweede omdat ik mean de voorbereidingen van al deze ceremonies kon wijden.
Er is 1 ernstig ziek vrouw geweest, met een eclampsie- zwangeschapsvergiftiging, Ze heft het gelukkig overleefd, haar 6de kind, wil geen sterilisatie helaas.

 links:opening van de bloodbank
 onder: links de priester, midden Tenaw de chirurg rechts de CEO
daaronder: drankje in theehuis

met de verloskundigen

coffee ceremony in TV room

en vanmorgen voor de laatste keer naar de markt!

zorg

Weer een paar drukke dagen achter de rug. Dinsdag hadden we onze 5de destructieve bevallig, vorig jaar niet een! ‘s Middags heb ik Tenaw weer geassisteerd in wat we dachten een geperforeerde blinde darm maar het bleek een gat in de maag. Veel pus in de buik!! Hij heeft keurig geopereerd en ik vond het ook erg leuk om te assisteren! De jongeman keek de volgende dag weer helder uit zijn ogen. Hoe komt iemand van 20 jaar aan een maagzweer vroeg ik me af. Nu blijkt dyspepsia (maagklachten) hier no 1 op de lijst van klachten op de OPD! Komt door het scherpe eten zeggen ze…..

De chirurgie begint langzamerhand te lopen. Het zijn meestal”minor”cases, maar een hoop ellende zie je voorbij komen, grote abcessen, wonden die slecht genezen, veel steekwonden en ongevallen. Een jongetje was uit een boom gevallen en had een pneumothorax(lucht in de longen) als hij hoestte kwam er long weefsel uit!! Tenaw heeft veel ervaring , maar steeds weer verrassingen en improvisatie. Vandaag werd de drain bij dit jongetje verwijderd, veel pijn. Ik dacht laat ik iets leuks aan hem geven, een knuffel konijn, maar hij schrok zich wezenloos! Onze westerse ideeen ook. Er zijn acht bedden op de surgical ward- vraag niet wat voor bedden- en die liggen over het algemeen allemaal vol. Wat me daar zo opvalt is hoe zorgzaam familieleden zijn. Dat was me bij de zwangere patienten ook al opgevallen, maar daar nog meer. Een oudere man , die echt teder door zijn zoons verzorgd wordt. Een vrouw die nauwelijks kan lopen wordt door familieleden ondersteund. Het is aandoenlijk om te zien. kraamvisite

OPD                 Shewaye met Tigist

Gisteren ok weer een bijzondere dag . na een rustige ochtend zijn we naar de markt geweest. Op de terugweg liepen we langs Shewaye, want zij zou ‘smiddags bij ons komen schoonmaken. Haar zusje Tigist, 6 jaar was net ergens van afgevallen en leek een gebroken arm te hebben. We hebben haar meegenomen naar de OPD . Het process van inschrijven (30 birr-1/2 uur ) rontgen foto (34 birr na 1 ½ uur wachten en half uur op ontwikkelen wachten) mee gemaakt. Conclusie: gebroken, dubeel fractuur. Toen bleek er geen gips te zijnen moest ze weer twee uur wachten, kwam uit de store, maar de man met de sleutel was even weg. Kortom. ‘s avonds om 7 uur zat het gips erom, en dit alles voor het totale bedrag van 5 euro! Ondertussen was ik op en neer naar de afdeling geweest, maar heb ook het komen en gaan op de OPD geobserveerd. Soms ligt er iemand op een bed en denk ik: is er iemand die er naar kijkt? Uiteindelijk worden ze wel allemaal gezien. Er was ook een hele zieke jonge vrouw( aids) die later overleed. Terwijl we daar zaten was er opeens beroering bij de afdeling waar ze was opgenomen. Luid gejammer, vrouwen die zich op de grond wierpen, indrukwekkend om mee te maken. Nog geen uur later kwam een bus aangereden, haar lichaam werd bovenop de bus vastgesjord (sic!)en alle inmiddels gearriveerdde familie en vrienden reden in de bus weg naar haar dorp. Men wordt hier meteen begraven.

Nog een anecdote van de verloskamer. Bij een bevalling was een episiotomie gezet met de opmerking : harmfull traditional practice. Toen ik vroeg wat ze daarmee bedoelden bleek het om een besneden vrouw te gaan, die te nauw was en daarom een knip moest hebben. Kennelijk wordt dat zo genoemd dus. We hebben ook een baby met open rug gehad deze week, een flink defekt en al gedeformeerde benen. Zal wel niet lang leven, Wat de moeder doet als ze thuis komt ,weten we niet.  Ook nog een vrouw van 21 jaar gezien ,met 1 kind, door haar man verstoten, Ze heeft een enorme verzakking! Te verhelpen met een ring. Wat is haar toekomst? Zoveel verhalen zijn er te vertellen! Gisteren wilden we aan het eind van de dag een keizersnee doen bij een zeer dikke vrouw, familie van een van de ziekenhuis medewerkers. Bleek de anaesthesist niet aanwezig, wegens sterfgeval naar een naburig dorp vertrokken, zonder ons te melden. De ziekenhuis auto was met de direkteur naar Addis. Uiteindelijk mochten we van hem de ambulance gebruiken om haar naar Bahir Dar te brengen (150 km slechte weg) twee kilometer voor Bahir Dar beviel ze in de ambulance, gelukkig was een midwife meegereden. Rechtsomkeerd naar huis en thuis afgeleverd. Drie mensen die getoucheerd- inclusief mijzelf!- hadden, waren overtuigd dat deze vrouw niet vaginaal kon bevallen. Zo zie je maar weer . uiteindelijk toch weer iedereen tevreden, ook de anaesthesist, die vanmorgen zei: ik hab haar een keizersnee bespaard! Dit is de tweede keer dat de direkteur met de auto naar Addis was, toen ik vroeg wat hij had gedaan meldde hij: personal reasons! Vorige week was hij voor een examen naar Jimma geweest, voorbij Addis. Dit heeft hij niet gehaald en is helemaal van slag. Public health/NGO baan was zijn kans hier weg te gaan. Gaat dus voorlopig niet door, misschien beter voor het ziekenhuis..

Daarnet is een vrouw naar huis gegaan, die heel verweg woont-althans 3 uur lopen. De familie heeft hout gehakt op het ZH terrein en een brancard geimproviseerd. Voor ze gaan lopen werd nog even injera gegeten .Handen wassen, uit en fles water-wordt altijd gedaan, hoe weinig water eer ook is.Goed ritueel!. Toen ik een foto maakte wilden ze allemaal een foto. Dat is hier zo anders dan in vele andere landen, waar ze weigeren of om geld vragen. Als ze zichzelf terug zien wordt er vreselijk gelachen en moet iedereen eromheen komen kijken.

 

 

 

 

injera voor de dragers 

poseert voor de foto

 

 

 

Een bijzonder land en bijzondere mensen!

 

stof en vlooien

 wandeling naar de markt altijd aanhang,

Tenaw de chirurg bij een van de patienten

 

Nog maar twee weken, dan moet ik weer van al die leuke en lieve mensen hier afscheid nemen! Vorig jaar wist ik dat ik weer terug zou komen, nu niet meer. Wel misschien volgend jaar in Bahir Dar, waar ook en flink aantal van onze ziekenhuismedewerkers naar toe gaan als ze hier hun tijd gediend hebben. en een paar uur rijden hiervandaan, dus wellicht nog een bezoekje.

Medisch gezien weer een zware week gehad,  de eerste maternale sterfte (zwangerschaps vergiftiging) natuurlijk te laat binnen gekomen. niet meer te redden. Daarnaast vele slechte en overleden kinderen en zieke moeders, en frustraties.  Voor wie echt medisch geïnteresseerd is: ik houd de Mota werkers op de hoogte met Engelse rondzendbrieven, die  medisch uitweiden. Kan opgevraagd worden!

 

Voor de bloodbank zijn er twee medewerkers naar BahirDar voor een training, ik hoop dat we voor mijn vertrek de nieuwe minibloedbank feestelijk kunnen openen. Van de week ook weer iemand die 1 maand na de bevalling en veel bloedverlies met ernstige bloedarmoede en koorts werd opgenomen. na de curettage een Ht van 15, wat een hb is van ongeveer 3. Anna was bereid te doneren, had dezelfde bloedgroep, maar ze wilde naar huis kon niet wachten. Als we de risici's uitleggen zegt ze ik ga liever thuis dood......

 

 
de direkteur(CEO)op zijn kantoor, met die geweldige telefoon die op slot kan!Op het front van de directie is het rustig, want die was een weekje weg
 


 . Wel problemen met de zuurstof aanvoer, er is nog steeds lekkage, waardoor de zuurstof tanks snel leeg zijn. Gisteren wilde ik een keizersnee doen bij een tweeling zwangerschap , waarvan de eerste in stuitligging lag,en de tweede met hoofd naar beneden. Kans op verhaakte tweeling, de nachtmerrie van de gynaecoloog. Terwijl ik met de anesthesist aan het overleggen was, besloot mevrouw gewoon snel te bevallen en liep het goed af! Helaas is 1 van de 2 een mongooltje. Voor het eerst dat ik het hier zie, terwijl er heel veel vrouwen op latere leeftijd bevallen ( van hun 8ste of 9de kind.) De verloskundigen wisten ternauwernood wat het is, laat staan dat ze de patiënte dit wilden vertellen. We hebben het er bij gelaten dit het een zwak kind is. Hij drinkt ook slecht, dus overlevingskansen??

 

 

 

 

 

Eergisteren ontmoetten we in Hotel Wubbit, waar we iedere dag wel een keer eten,  tot onze verrassing een Nederlandse jongeman, die te voet van noord Ethiopië(Axum) naar zuid Ethiopië (Moyale, Keniaanse grens)LOOPT! in drie maanden. Het werd een gezellige avond, met veel verhalen. Gisteren heb ik hem een rondleiding hier gegeven, de ethiopisch artsen vonden dat er een BBC documentaire over hemgemaakt moest worden, ze waren diep onder de indruk en wilden met hem op de foto!, interessante jongen! consultant in microfinance..

vorigeweek was een van de artsen jarig, zijn collega's waren ziek zwak en misselijk, dus Anna en ik hebben hem opgevrolijkt met slingers, ballonnen en een fles wijn. Hij was als een kind zo blij! het werd een vrolijke avond.

 

Ondanks alle mooie verhalen zijn er uiteraard ook minder leuke dingen. afgezien van de frustraties op het werk is er de stof en zijn er de vlooien. je raakt aan alles gewend, maar dit....

Na een wandeling door het dorp is alles onder het stof, ook al loop je niet op de grote weg waar alle auto's stof doen opwaaien. Een voortdurend droge keel. Na het wassen van de kleren staat er werkelijk een zandlaag op de bodem van de teil! En het douche water is bruin. Vlooien, mijn Eigen huis is nu vlooien vrij, in het begin veel last gehad. Maar je pikt ze op bij de patiënten, als je  bij mensen op de koffie gaat wsch ook op de markt. Ik ben door mijn voorraad azaron, etc. heen, dus hoop niet veel meer gebeten te worden. Dit is iets waar ik niet aan gewend raak. Laatst ook een slang op de kamer van een van de artsen, hij (stadsjongen)was vreselijk bang! de guard heeft de slang doodgeslagen! ongeveer 40 cm, soort onbekend

 

 

 

 

Vanmorgen werd zo een patiente binnen gebracht, geluukig alleen een vastzittende placenta, die snel geboren erd

 

 

bijzondere ontmoeting

goede instructies op de VK, alleen het engels....

 

Health centre Myrtelamaryam

 

 

office health officer

 

 

 

 

Weer een enerverende week achter de rug,Het begon maandag met een gesprek met de CEO van het  ziekenhuis. Er is al enege tijd ongenoegen over de medical director, een oudere nurse, met weinig initiatief, De artsen hadden een petitie opgesteld om hem te vervangen, deze had ik mede ondertekend Niet handig natuurlijk. Dus ik werd op het matje geroepen en zat tegenover beide heren, een moest utleggen waarom! Ik heb gezegd dat het niet handig was dat Ik me met de interne politiek bemoeide en me neutraal op zou stellen. Dit geheel gaf natuurlijk wel wat onrust in het ziekenhuis.Naar ik nu begrijp zijn er twee kampen: voor en tegen deze CEO. Vorig jaar heeft hij drie artsen ontslagen en deze zijn via het min of health weer teruggeplaatst. Kortom, ingewikkelde politieke verwikkelingen. Dit met rust gelaten en me gestort op de bloodbank, wat behoorlijk opschiet. Er is een kamer, een ijskast en veel goede wil! Donderdag gingen we een outreach doen, dat betekent lesgeven aan healthworkers in een health centre. We kozen voor Martelemaryam, waar we een paar slechte verwijzingen van hadden. Het was een leuke dag. Begon alleen niet zo goed: We hadden met CEO afgeproken dat we met dr Birtukan zouden gaan. Hij stelde eerst de medical director voor, maar die spreekt zeer slecht engels(  weer een clash!), en we hadden een vertaler nodig. Birtukan was al eerder meegeweest en deed het goed. uiteindelijk stemde hij toe.volgende ochtend weer naar zijn kamer geroepen, hij wilde toch niet dat zij mee ging, een andere arts ging mee, zij moest dienst doen op emergency. Andere arts, ook een aardige jongen, werd van de afdeling geroepen en kreeg te horen dat hij met ons mee ging. Ondertussen Birtukan kant en klaar bij de auto, had nog niets gehoord. Om een lang verhaal kort te maken, ze besloten allebei mee te gaan. Na een kwartier rijden werd ik natuurlijk door de CEO gebeld........ en ik gaf de telefoon aan de arts. Ze zoeken het maar uit. Daarna mooie rit naar dit relatief grote dorp, 1 1/2 uur rijden- geen wonder dat sommige mensen te laat op het ziekenhuis komen ! we hebben met een geinteresseerde staf gesproken, er blijkt redelijke theoretische kennis, maar een tekort aan medicatie en spullen, we gaan  dit aankaarten bij de regional health office.Daarna naar de health office van dit dorp, waaronder 5 health centres valleen. Ook hier een adekwate vrouw het hoofd. Leuk gesprek.Marthe met baby, en rechts Birtukan
De lunch gebruikten we bij Marthe, de verpleegkundige die onlangs bevallen is en nu bij haar moeder bivakkeert. Erg lekker gegeten en de locale bier Tallah gedronken.Deze boom naast de kerk moest om gezaagd, maar de nacht voor dit gebeuren viel hij half om en kon zo blijven staan!In de kuil een trap naar een ondergrondse gang naar de kerk. Er blijkt in dit dorp ook nog een prachtige kerk te staan, en ruines van een kerk uit de derde eeuw. Op de terug weg zijn we nog even bij een mooi uitzicht gestopt, eaar je de gorge van de nijl ziet liggen. 1000 meter diep, en aan de andere kant weer omhoog!nile gorgeonderweg
De CEO niet meer gesproken, hij is een week weg-met de ziekenhuis auto- voor een cursus.
Vandaag weer een markt dag, erg druk met geiten en kippen, maandag begint de vasten, en iedereen heft dit weekend nog een feest eten. Wij ook weer een kip gekocht!.
We hadden een leuke ontmoeting met een oudere man, die zijn pet afnam en naar zijn haar en mijn haar wees. Zie foto!!!Vanmiddag is het gaan regenen en nu vanavond nog steeds, hoort niet in deze tijd van het jaar, maar de temperatuur is nog goed.
 bijzondere ontmoeting