de drie gynaecologen, een wat wonderlijkperspectief, in de breedte, Ik krijg het niet goed. maar toch maar vesturen dacht ik

Time flies, om maar eens een cliché te gebruiken. De afgelopen dagen stonden geheel in de kerstsfeer. Donderdag was het binnenpein van het ziekenhuis omgebouwd tot een feestterrein. Er was een lang programma met zang en dans, en natuurlijk het kerstspel, door de lagere school leerlingen. Ik zat naast een van de medical officers, die moslim bleek te zijn. We hebben tussendoor de wereldgodsdiensten doorgenomen. Het was vemakelijk, maar duurde wat lang. Aansluitend was er een groot eetfestijn voor alle medewerkers, nota bene gesponsord door een farmaceutische industrie. Er was voor ruim 300 man gekookt. Gelukkig was het prachtig zoning weer. Het was erg gezellig, en dan blijkt hoeveel mensen je in twee maanden hebt leren kennen.
 Die avond had ik een afscheidsetentje georganiseerd in een leuk restaurantje, vlak bij het ziekenhuis. Alle midwifes, 3 medical officers met wie ik goed op kon schieten en de duitse kinderarts. Ik geloof 19 man in total.Dan reken je aan het eind van de avond af: nog geen 100 euro! En er is nog bier gedronken ook. Kreeg allemaal leuke cadeautjes, hoop dat ik geen overgewicht heb voor de vlucht.
En vandaag-sabbath- was er een samenzijn in de kerk, dwz buiten dekerk op het grasveld. Er wordt af en aan gelopen. Weer een heel programma van 9-12! ik heb even gekeken, en ben teruggegaan oen de lunch begon. Iedereen had iets meegenomen. Dit schijnt een gewoonte te zijn van de adventisten,  wordt een paar keer per jaar gedaan. Eengroot saamhorigheidsgevoel. Meer dan de helft van de aanwezigen waren kinderen. Ik wrd ook nog naar voren gehaald en uitgebreid bedankt "voor alles wat ik gedaan heb" Zoveel was dagt eigenlijk niet vond ik zelf.
Wel waren er deze week wat meer interessante patienten en operaties gelukkig. (voor de medici onder jullie: aangezichtsligging, haemotocolpos, wel 2 getrodeerde ovaria, vorige week een dwarsligging bij een uterus bicornus, deze vrouw was twee keer eerder thuis zonder problemen bevallen.
Nu nog twee nachten en 1 dag dienst, dan vertrek ik hier 24 December naar Kathmandu, en 25 December naar Bangkok/ Krabi

 

 

 

 

I wish you all a happy Christmas and a happy New Year.

foto's rond kerst

afscheids etentje

 

met demed officers sunaula en saba

het kerstspel!!

sessie voor het eten

 

 

 

 

einde van de wereld?

De laatste weken wordt er hier veel gesproken over volgende week. Men gelooft dat er op 21, 22, 23 December een grote ramp gebeurt op aarde. Drie dagen donker, zondvloed en ik weet niet al wat voor narigheid. Het staat in de krant, kinderen horen het op school. Het buurmeisje begon er vorige week ook over, haar vader erg ongerust. Ik kon op internet een artikel vinden waarin NASA alles ontkent. Eergisteren was ik met mijn collegaVidija mee uit genomen naar een verjaardag van een neefje van haar, erg gezellig. Ook daar was dit het onderwerp  van gesprek. De dinosaurussen warden erbij gehaald. Het schijnt te maken te hebben met de MAYA kalender, die overigensal twee keer eerder het einde van de wereld voorspelde-12zoveelen16 zoveel-

Overigens zijn ze  gewoon druk bezig de kerstversiering op te hangen op alle afdelingen. Toch een merkwaardig geheel hier in dit Hindu land. Er schijnt in Kathmandeu een grote mall te zijn, met 4verdiepingen kerstversiering! Ik krijg toch wat van de kerstsfeer mee zo. Ik herinner me dat er vroeger in Nairobi ook altijd een grote kerstboom midden in de stad stond, met nep sneeuw!! Vond ik toen ook al vreemd.

Op onze staffmeeting 's ochtends is er 1 arts die voorgaat in het gebed, de rest zit een beetje te wiebelen. De meeste amerikanen zijn nu op verlof. Vande nursing staff zijn er ook maar een paar Adventist. Het ziekenhuis hangt vol met merkwaardige schilderijen, waarvan ik er een zal tonen

jesus heals.....

 

Gisteren trouwens weer een prachtige wandeling gemaakt, heel heldere dag! iedereen heft hier een townday, om in Kathmandu te winkelen, ik maak er een mountain day van .Het werk is niet al te druk, vanmorgen vroeg wel een mooie stuitbevalling gedaan, eerste kind.......Endan zit het er bijna op.
 

kapper

voor de kapper op de poli met dr Yamuna

na de kapper met Kerry uit New Zealand

bijna kerst

De tijd gaat snel. nog maar een dag of 10 hier. De laatste week veel sociale happenings gehad. Na zo'n paar weken leer je steeds meer mensen kenne, en dan vertrek je weer... Afgelopen week waren  mijn nederlandse collega's hier, wat ook gezellig was. Hoewel ze het erg druk hadden hebben we toch  een paar keer samen kunnen eten. Ze hebben een goede job gedaan, 36 patienten met verzakkingen geopereerd. Een drukte van belang weer in het ziekenhuis. Ook op mijn poli was het een stuk drukker, want men heeft gehoord dat men hier  gratis de baarmoeder kon laten vewijderen. Moeilijk uit te leggen dat dit alleen voor verzakkingen gold. Een vrouw presteerde het om nadat ze bij ons geweest was, en wij uitgelegd hadden dat het voor haar niet gratis was, omdat ze geen verzakking had, met een nieuwe status zich in de rij wachtenden te voegen. Helaas herkende ik haar!!! Dat scheelde weer werk voor die afdeling. De voorselectie   was niet geheel optimaal.
Dezeweek was er nog een afscheidsetentje met de australische studenten. In een leuk restaurantje in Banepa, niet ver van het ziekenhuis  De eigenaar is lang kok geweest in Londen, uitstekend eten. Zo ontdek je steeds meer! En gisteren heb ik bij de Nepalese buren op de galerij gegeten.
Ben bij de locale kapper geweest, voor 40 rupees, is nog geen 40 cent! geknipt, en het zit nog aardig ook...
Het interenet was weer gecrasht . , kwam door de windows, die steeds probeerde upte daten begreep ik nu. Was net voor veel geld gerepareed!Ennu gratis -en ik geloof goed- door 1 van de medical officers weer werkend gemaakt  Ze vertelde dat ze ICT had willen studeren, maar geen mogelijkheid had gekregen,  en dus medicijnen in china was gaan studeren. Toch altijd weer wonderlijke levensverhalen hier.
Vandaag een vrije dag en eindelijk weer een heerlijke wandeling gemaakt. Helder weer, mooi uitzicht

wachtenden voor de prolaps operatie 

kraamsuite

 

 

Het wordt hier steeds kouder, en de afgelopen dagen weinig zon gehad! Heerlijk vooruitzicht van Thailand!
 

huwelijksplaatjes

Er is een wonder geschied! vanuit mijn kamer kan ik zowaar internetten. Na alle acties had ik het  opgegeven. Maar  toen ikvanmorgen met mijn computer bij de ziekenhuisinternetman kwam deed hij het daaropeens weer , en nu nog, snel schrijven, zolang het nog kan!
Vorige week hebben de japanners afscheid genomen. Het team van 40 man/vrouw (inclusief anaesthesist, 4 plastisch chirurgen, ok medewerkers, fotograaf en kok) heeft fantastisch werk gedaan. Dehele week zag je patienten lopen met gerepareerde hazelippen. Ook andere aangeboren afwijkingen hebben ze verholpen. Ze komen via ADRA, een adventisten organisatie, Ik vroeg me af of er in Japan ook adventisten zijn? ik heb het ze helaas niet kunnen vragen
 Inmiddels zijn de twee gynaecologen uit Nederland Elly enKirsten hier gisteren aangekomen.Vandaag zijn ze begon te opereren . Ze hebben het zo druk gehad dat ik ze nauwelijks gezien heb. Er staan voor deze week ruim30patienten op de lijst om geopereerd te worden aan een verzakking, of ze dat halen? Zij logeren in een hotel in dhulikel met de auto hier 10minuten vandaan met de auto. "savonds rijden er geen bussen, ik hoop ze wel af en toe te zien!.
De afgelopen drie dagen had ik weer dienst en was het best wel druk. En ook een.paar  spannende patienten langs zien komen. Overigens zien we op de polikliniek behalve gezonde jonge zwangere dames, veel lower abdominal pain en burning sensation- ofterwijl blaasontsteking, niet echt gynaecologisch. Bij de ingang zit een medewerker die selecteert, en alle buikpijn naar ons stuurt.ook vanuit de emergency room komen  ze.
Vorige week heb ik een praatje voor de staf ( medical officers=artsassistenten) hier gehouden over de akute onderbuikspijn. Hopenlijk gaan ze wat beter schiften
Dan heb ik gisteren toch de tijd gehad om langs de tempel te lopen, waar harde muziek vandaan kwam. Bleken er vele huwelijksparen te zijn voor de huwelijksrituelen. Het was geweldig om te zien en mee te maken. In iedere hoek van de tempel zat weer een andere groep, al dan niet met een priester en offerandes. Allemaal een eigen muziekband bij zich.
Deze blog verstuur ik nu zonder foto, die probeer ik apart te versturen

alvast een ppar foto,s, even internet!

op de biologische borderij double rainbow. met de eigenaar Krishna

collega Vidya op de poli, (links) op de achtergrond medical ofiicer Milly

nks

DrYumani and me

Wandelen

Weer een paar dagen later. De computer is opgegeven wat betreft de browser, iets mis met de firewalll ,  de computer man van het ziekenhuis heeft er uren op gestudeerd. de Skype doet het gelukkig wel op mijn kamer. Voor de mails en internet ga ik dus met mijn iPad naar de reseptie waar de router van de wifi is. Zit ik ondertussen gezellig te praten met de mannen die hier werken. Zo sprak ik gisteren met een jongen die vertelde dat zijn vader een biologische boerderij heeft een uurtje hiervandaan. Hij heeft ook hutten voor toeristen gebouwd, maar die komen niet veel. Leek me wel leuk om te zien, dus daar ben ik vandaag met hem naar toe geweest ( maandag is nu officieel mijn vrije dag....) een geweldige plek! Na een uurtje klimmen, neerkijkend op Banepa, een groot stuk land, tegen de jungle aan.al 20 jaar biologisch farming. Hij heeft zelfs een biogas installatie! En de hutten van palen en varens gemaakt zagen er schoon uit, het hele terrein was proper. Voorheen is hij trekking gids geweest, en heeft daar alle ideeën van de westerlingen opgedaan. Groot verhalenverteller. Hij is een Chandi aanhanger, iets boven het boeddhisme. Hij heeft dit geleerd na een overval door maoïsten in zijn huis. Daardoor weer tot rust gekomen. Zijn vader, inmiddels 82, en nog steeds meehelpen op het land, was de eerste tuinman van dit ziekenhuis. Zo krijg ik toch langzamerhand steeds meer leuke contacten, en dan ga je weer weg.
Morgen ga ik naar een cybercafe, proberen foto's te versturen. De tijd gaat snel! Het wordt hier iedere dag kouder, vannacht 2 graden! En de dagen steeds korter. Straks lekker naar warm Thailand!

Het is weer bar geweest met het internet deze week. Ik had al een offline bericht gemaakt, maar nog niet kunnen versturen, laat staan foto's versturen. Dat houden jullie nog tegoed dus. Nu zit ik met mijn iPad onder de router in de redemptie, met een kacheltje, om jullie te laten weten dat het goed met me gaat. Ik was van plan iets over dit ziekenhuis te vertellen, het typen op iPad is niet optimaal. Kort bericht dus. In principe is het een goed georganiseerd geheel, maar er is toch een gebrek aan van alles. De tijdelijk directeur steunt en kreunt over gebrek aan geld. Ook de 7de daags adventisten, normaal gulle donors, lijken minder geld te geven sinds de crisis. Er werken hier 8 medical officiers, die de ER en de wards bemannen. Ze hebben vrijwel allemaal in China gestudeerd, waar de opleiding goedkoper is, en in het Engels. ze spreken dus redelijk Engels, maar zijn veela moeilijk te verstaan door de uitspraak, en door verlegenheid mompelen ze vaak. Ze kennen de feitjes redelijk, maar logisch nadenken is een probleem. Ze moeten har werken, 56 uur dienst( slapen als het rustig is) gecompenseerd met een halve dag vrij. Ziekte wordt afgetrokken van vakantie dagen, 12 in getal. Ze verdiene zo'n 400 euro per maand. En toch gemotiveerd! Hoewel ze bij mij wel klagen over hun werktijden. Hospital has no money topay more medical officiers. 
Er wordt bijverdiend door het ziekenhuis door allerlei pakkertjes te verkopen, zoals een setje buabykleertjes als ze komen bevallen. Min of meer verplicht( de bevalling is gratis vanwege het safemotherhood motherhood program, )dus kunnen ze dit wel betalen. Het merkwaardige is dat de antenatal care en alle onderzoeken niet onder dit programma vallen. Mager programma dus en geen stimulans voor goed zwangerschapscontroles. Desalniettemin zien we weing grote pathologie hier. 
Een ander pakketje wat ze verkopen is een soort opname pakket, met een handdoekje, een St.ukje zeep en een tandenborstel enzo.
De rest van de staf:een paraguayan anaesthesist , getrouwd meteen Amerikaanse(onderwijzeres ), heeft 9 jaar in Curaçao gewerkt en begon laatst tijdens een sectio Sinterklaas kapoentje te zingen!  
Dan is er een kinderarts (tevens medisch directeur)uit puertorico, getrouwd met een Mexicaanse (onderwijzeres) deze twee stonden van de week elkaar in het Spaans uit te schelden op de OK, de anaesthesist vond dat de kinderarts te laat was gekomen-- viel erg mee! Dan hebben we nog eentonig stel GP artsen, hij Amerikaan, zij canadeese van Koreaanse afkomst. Zij werken vnl op ER en medical ward. Ze werken hier 4 jaar om hun medische studie af te betalen, hebben 2 kleine kindertjes en hun Koreaanse moeder bij zich. Dit is expats, zitten nu op sabbath allemaal in de kerk van 9 tot12.
Dan zijner twee Nepalese orthopeden, 1 gynaecoloog,Een vrouwelijke sonografiste-maakt alleen echo's- en een Nepalese internistMDL arts. 
En ieder ochtend om 8 uur rapport, met intekenlijst! Begint met gebed, uitgesproken door 1van de 2witte dokters-- not me!!- de rest zit zwijgend te wachten.  Na het rapport wordt de ronde op de diverse afdelingen gelopen en dan ontbijt in de kantine. Om 10 uur beginnen de poli's. Tot 13.00 dan weer van 14.00tot16.00 . Geen drukke dagen dus. Inloopspreekuur, je weet nooit hoe druk het wordt
Ik geloof dat ik zo een aardig inkijkje van het ziekenhuis heb gegeven, sommige dingen misschien ook al eerder gemeld.
Geen foto's dus vanaf deze iPad.

toch nog meer foto´s

Bakhtapur, met gids

 

nagarkot, sunset

the lake of pokhara

wassing voor crematie

de levende godin Kumari(van een ansichtgefotografeerd

 

Het lukt maar moeizaam dit downloaden, over deze twee foto´s de hele avond gedaan, steeds weer opnieuw proberen. Vandaag ga ik weer verder

 

Inmiddels alweer een dag terug van de trip Kathmandu-Phokara, en een drukke dienst gedaan. Het Het was heel gezellig met mijn collega Elly en haar man rond te reizen. De eerste twee dagen vooral cultuur, in Kathmandu en Bhaktapur alle tempels en oude complexen bekeken. We hadden een hele leuke vrouwlijke gids, met veel verhalen. Het meest indrukwekkend vond ik de grote Juda Ghat, een crematieplaats aan de Bagmati river, waar vergelijkbaar met de ganges, voortdurend crematies plaatsvinden, met vele rituelen. Dan was er nog de levende godin Kumari, een meisje van ongeveer 10 jaar, door de priesters als zodanig uitgezocht, op 5jarige leeftijd! Ze woont bij een familie in een tempelcomplex, niet haar eigen familie en komt een paar keer per dag te voorschijn achter een raam. Er mogen geen foto´s gemaakt, want levende godin...... Vooral veel nepalezen kwamen haar bekijken. Er is overal prachtig houtsnij werk, tempels uit 14de tot 17de eeuw
Vanuit Baktapurreden we naar Nagarkot, hemelsbreed nietver van Banepa vandaan, 4 uur lopen .
Steile hairpinweg. Daar zagen we sunset en de sunrise over de Himalaya.
Een lange rit naar Pokhara, aan de voet van de Anapurna. Hier begon de trekking van Elly en Jan, ik maakte een dagtocht. Met alsgevolg vreselijke spierpijn van een moeilijke afdaling! Wel erg mooi en ik had weer een leuke vrouwlijke gids. Proberen ze te promoten, zij heeft met 4 nepalese vrouwlijke collegagidsen de Anapurna 2 bekommen!.
Terug naar Kathmandu gevlogen en daar nog Carla Krenning met partner ontmoet. Gezellige avond. Het was een hele andere wereld even, maar ik voel me hier toch meer thuis dan in die toeristische oorden!
En vandaag zowaar druk op de afdeling, zieke patienten. Nu alles weer onder controle.
Vanmorgen is er een Japans team aangekomen, om schizis (gespletenlip) te opereren, 45 man in totaal! waren vanmorgen druk bezig de OK klaar te maken. Maar liefst 3 plastisch chirurgen! geeft wel leven in de brouwerij!
Ik ben een uur bezig geweest met downloaden foto´s . maar het lukt niet. Ik snap het niet, want in het begin lukte het wel. dus weer een blog zonder foto.

Delawi

Het Delawi feest is achter de rug en mijn hele week dienst ook. Het is redelijk rustig geweest, alleen de laatste twee dagen wat drukker. Vorige week was ik dus alleen, vanwege her grote lichtfeest Delawi. De poli´s waren uitermate rustig, woensdag zelfs maar 2 patienten! Donderdag was een public holiday en vrijdag was het weer drukker.
Ik heb dan ook iedere dag wel een wandelingetje in en om het dorp kunnen maken. Inmiddels een nieuwe telefoongekrgen, de andere was verloren-gejat. Voor 20000 rupee =:ongeveer 20 euro. Of schreef ik dit al? Langzamerhand zag je de versiering in de straten en aan de huizen gereed komen. Het is een waar bloemen en lichtfeest. sAvonds als ik over de vallei uitkijk zie ik ook een zee van lichtjes. We zijn ook met een paar mensen een avond door het dorp gelopen om de verlichte huizen te bekijken. Er wordtook behoorlijk gedronken merkte ik!  voor de huizen op de stoep worden Mandala´s getekend, maar heel kneuterig, niet zo mooi als ikze elders gezien heb.  Het is een familie feest, wat ik begreep is dat de broers cadeaus voor de zussen kopen en dat de zussen de broers verwennen met lekkere dingen.Waar de mannen en vrouwen gewoonlijk een rood stipje op het voorhoofd hebben is dit nu ook een veelkleurige versiering en zin ze behangen met bloemenslingers.Ook de dieren worden versierd, de straathonden hebetting om en krijgen een extra botje. Ik zag zelfs een versierde koe.
Mark,de amerikaanse gynaecoloog is inmiddels vertrokken. Ik heb besloten toch niet naar zijn appartement te verhuizen, is erg somber en donker. Blijf ik liever hier op de flat driehoog, met een prachtig uitzicht en zonnig. Dr Vidya heb ik inmiddels ontmoet, zij werkt hier al 9 jaar als gynaecoloog.
Gisteren stond ik voor de receptie bij de ingang, waar een klein hoekje WIFI is en werd een overledene weggedragen. Een imponerend gebeuren. Het lichaam werd op een brancard op de rug gedragen, gewikkeld in oranje doeken en versierd met oranje bloemen(de marygolds die hier in overvloed groeien.) Daarachter een lange stoet zwijgende mannen. Het schijnt dat vrouwen nietmee mogen naar de crematie. Dit gebeurt bij een tempel . Ik had graag gevolgd en gefotografeerd, maar dat ging te ver.
Dan hadden we ook nog een kleine aardbeving. Ik zat´savonds op mijn kamer endacht het lijkt wel of er een wasmachine staat te centrufugeren. Er is hier geen hangende lamp, dus ik kon niet checken, maar dacht wel aan een aardbevinkje. Volgende dag door collega´s bevestigd. Ik had alleen totaal niet bedacht naar buiten te gaan, maar het was ook maar heel even.
Straks ga ik naar Kathmandu en reis een paar dagen met Elly en haar man mee, mijn collega die hier komt opereren. Zo kan ik toch nog iets van dit land zien.
Ik´krijg de foto´s niet zo gauw gedownload, die houden jullie nogtegoed

 

Het is alweer bijna een week verder. Inmiddels heb ik een beetje de routine te pakken, vandaag zondag dus een gewone werkdag. Het is even wennen. Veel vrije tijd gehad. Een dagje naar Kathmandu geweest met de vrouw van een arts, die cadeautjes moest kopen omdat ze met vakantie terug naar USA gaan. Dat was wel aan mij besteed!
 Een prachtige tocht naar de tibetaanse grens gemaakt en met 1 voet in China gestaan, midden op een brug waar een rode streep in het midden is.Bijna gearresteerd Onderweg nog een warmwaterbron bezocht, waarvolop door de lokale bevolking gebaad werd. Men is hier totaal niet preuts! overal zie je vrouwen zich halfnaakt wassen. Vanmiddag zelfs hier op het ziekenhuis terrein zaten 2 vrouwen in monokini elkaars haren te wassen.
 En last but not least gisteren met een groep meisjes en jongens meegeweest die gingen `kerstenen` Mijn vader zou het geweldig gevonden hebben´. Ze gingen naar een leuk dorpje in de buurt, wat ik toch een keer wilde bezoeken. Wat gebeurde was dat ze op een pleintje met zijn allen gingen zingen en bidden en folders uitdelen. Een soort omgekeerde baghwan in utrecht. Heel merkwaardig dat ze zo hier de hindoes proberen over te halen adventist te worden.......Maar ik heb wel mooie foto´s kunnen maken. En dan is het ook nog deze week het Tiwalifeest, als het ware Kerstmis voor de Hindoes. Het stadje is helemaal versierd met lampjes en vlaggetjes. Dat is ook de reden dat ik deze hele week dienst heb, dan kunnen de lokale dames gynaecologen feest vieren( zij zijn geen adventist)
Kortom ik vermaak me prima, maar het is jammer dat het werk op het ziekenhuis weinig uitdaging biedt tot nu toe. Was Ethiopie spannender.
Nog een opvallende gewoonte hier: Er staat altijd een kan water op tafel, waar men gezamenlijk uit drinkt, dat wil zeggen water in de mond giet zonder de kan aan te raken. Ik heb gelukkig altijd mijn fles veilig water bij me.

chinese grens

himalaya

kerstening

tempel dhulikel

 

Vandaag de Himalaya zien liggen! Met mijn collega en zijn zoon hebben we de berg achter het ziekenhuis beklommen, flinke klim twee uur, maar toen een prachtig uitzicht! Aangezien ik twee dagen vrij had heb ik veel gewandeld. gisteren allen, zo´n 3 uur over rijsteveld~paadjes door de wadi´s naar een dorpje Nala, war wat middeleeuwse tempels stan. Maar alles was erg vies en slecht onderhouden, niet echt de moeite waard. Met een gammel busje terug naar Banepa.
De beklimming van de berg vanmorgen had me een beetje afgeschrikt omdat hiet in ziekenhuis gezegd werd dat er youngster woonden in een soort camp, die wandelaars beroven. Met zijn drieen durfde ik het aan, toen we mensen in het bos zagen schrok ik, maar dat waren gewoon houthakkers.

Vanmorgen op deoverdracht het trieste verhaalvan 3 vrouwen die vannacht gekomen waren en alledrie geprobeerd hadden zelfmoord te plegen met landbougif. Twee hier opgenomen en bhandeld, de derde moest beademd en is overgeplaatst. Dit probleem komt in de film van Jan ook voor. Het gebeurd hier, netzoals in India op grote schaal! 

Zaterdag is de vrije dag in Nepal, en voor de 7de dgs/adventisten is dit de zondag, want ze gingen allemaal naar de kerk.NB op het receptenpapier staat- we treat, God heals!!! Ik had glukkig een goed excuus, ik had dienst. En vanmorgen was het ook redelijk druk. Het werk hier is heel anders dan in Ethiopie. Op de verloskamer zitten hele adekwate verloskundigen, die het meeste zelf oplossen. Ik heb wel een sectio moeten doen vanwege een dwarsligging en er was een patiente met hele hoge bloeddrukken waar we mee bezig zijn geweest. Inmiddels gelukkig bevallen. Er zijn hier geen protocollen, wat het aansturen lastig maakt. Als ik iets voorstel zeggen ze: maar dat doen wij altijd anders. Gelukkig weten ze dan ook wel weer wat er moet gebeuren. Zoals Mark van de week al zei, 90% van het werk wordt door de verloskundigen en assistenten gedaan. Wij zijn hier eigenlijk alleen maar omdat de gynaecoloog die hier werkt wat meer vrij wil hebben. Ik heb haar nog niet gezien. Ze komt over twee weken
Nu heb ik dus de komende 2 dagen vrij en twijfel nog of ik iets zal gaan ondernemen, of even nog meer ingewerkt worden. De himalaya heb ik nog niet gezien!
Inmiddels ben ik er ook achter dat ze hier een andere kalender hebben, ze leven nu in 2069!Het is de Hindu kalender, de Bikram Sambat! Er zijn wel365 dagen en 12 maanden in het jaar, maar de maanden hebben 28 of 32 dagen .Het maakt het uitrekenen van de uitgerekende datum soms erg ingewikkeld, dat wordt op de vingers meegeteld.
Verder doe ik heftige pogingen Nepali te leren, wat tot veel vermaak leidt. Een hele lastige taal om goed uit te spreken. Afhankeleijk van de toonhoogtes hebben de woorden een andere betekenis.
Nu ga ik proberen een paar foto's te sturen, het internet is erg langzaam, hopelijk lukt het
Uitzicht vanuit flat op tempel

flat 1995, ik woon rechts boven

Staat in Banepa 

eerste blog uit nepal

 

De eerste blog uit  Banepa, Nepal. Offline geschreven,want nu nog geen internet. Gisternavond na een reis van20 uur in Kathmandu aangekomen. Ruime vliegtuigen, zeker vergeleken met de ryanair van de week ervoor! En goede films aanboord, dan gaat de tijd snel. Ik werd opgehaald door een mr. Ram en nog wat,  manager uit het ziekenhuis. Het was drie kwartier rijden naar het ziekenhuis, hoewel het overdag met file wel eens langer kan duren.  In de kantine mijn eerste dhalbhaht –tarkahri gegeten, het staplefood hier: linzen ,rijst en curry.

Ik heb een kamer in building 95, dat is een 4hoog gebouw naast het ziekenhuis , in 1995 gebouwd, voor de staf. 3hoog een aardige klim, houdt mijn conditie op peil! De kamer is veel groter dan in Mota, waar ik alles nu natuurlijk mee vergelijk. Je kunt zelfs wel van een appartementje spreken, met een slaapkamertje apart, kleiner dan  die van Sandra  in Amsterdam! Zeer goed en lang geslapen vannacht.

Vanmorgen om 7.30 met Ram bij het ontbijt afgesproken, kreeg van hem een reep milky way voor mijn verjaardag…… een merkwaardige verjaardag zo hier. Om 8.00 is er stafmeeting, waar de overdracht plaatsvindt. Niet te vergelijken met AZN.  Vannacht vooral ongevallen binnengekomen. Er is hier rontgen, goed lab en alles veel beter geoutilleerd dan in Mota, hoewel het inmiddels wel erg oud is.Er is ook geen chirurg, allen twee keer in de week voor elctieve chirurgie. Emergencies gaan dus naar Dhulikel, hier vlak bij. Het is in 1960 al gebouwd door de 7^de-dags-adventisten, Amerikaans . De middelen worden  minder, ook op dat front dringt de crisis door! De meeting begon dan ook met een gebed!

Daarna worden de rounds gelopen. Er zijn hier zo’n 1500 bevallingen per jaar, maar nu is het rustig vanwege het groet lichtfeest. Dan blijven de mensen thuis..? Om 10 urr begint de OPC (poli)en worden in een rap tempo zwangeren en een enkele gynaecologische patient gezien door twee artsen. Dr Yamuna zit er als supervisor bij, dat wordt mijn taak. Een arts is al ervaren de andere begint net. Dan zit er ook nog een assistente, dit alles op 4 vierkante meter. –inclusief de onderzoekstafel. Weinig pathologie gezien meest gezonde zwangeren. Het lijkt hier allemaal net iets beter dan in Ethiopie.

In de lunchtijd ben ik even met een van de jonge artsen de stad ingelopen om geld te halen en wat inkopen te doen. Het is een druk en niet schoon stadje. Wel veel leuke winkeltjes gezien. Mensen erg aardig De groet NAMASTE komt me al erg makkelijk van de lippen..

Vanuit mijn app. heb ik een prachtig uitzicht over de rijstvelden, waar nu druk geoogst en gewand wordt. Het zijn heuvels, waarachter de Himalaya ligt, die heb ik nog niet gezien. Net na de poli een halfuurtje gewandeld naar een tempeltje dichtbij. Vanavond geeft een van de Amerikaanse artsen een etentje en hoop ik dit te kunnen versturen. En morgen meteen al dienst!

laatste avond, deze blog wordt afgesloten, het was een mooie tijd hier, ik heb ervan genoten. Dit was ons afscheids eten in de afddeling, met de verloskundigen. Morgen vertrek iknaar Bahir Dar, ontmoet Jan daar en ga dan 2 weken met hem rondreizen. Daarna via Egypte naar huis, 7 mei ben ikweer in nederland

chicken

buying

beautifull coq!

killing

preparing

and eating

hoofdstraat van Mota ,met vele kleine winkeltjes

Het zijn alweer de laatste dagen hier. Wat is het omgevlogen. Een maand is ook wel erg kort, of eigenlijk bijna 6 weken. Het duurt even voor je je draai gevonden hebt, maar de laatste tijd krijg ik steeds meer contacten met leuke mensen. Van de week hebben we eindelijk een keer  kip gegeten! Eerst een kip gekocht met Agrew, onze moslim dokter en zijn vriend Sabai, die hoofd van de OPD is. Na wat afgekeurde kippen, ben ik weggegaan, want de prijzen werden opgedreven door mijn aanwezigheid//Faranji prijzen! Daarna werd het een stuk goedkoper, een mooie haan gekocht. Die is vervolgens geslacht door Agrew en Anna samen, waarna er een vrouw kwam die hier op pharmacie werkt om te helpen plukken en ontleden. Uiteindelijk ´s avonds met een aantal muslim collega´s uit het ziekenhuis een injera  met  Dorowat  gegeten, wat hier een echt feestmaal is. Heerlijk om weer een stukje kip te kluiven! Het was erg gezellig. 

Gisteren viel me opeens op hoe vaak ik aangesproken wordt als ik hier op het ziekenhuis terrein rondloop. Mensen met allerlei kwalen komen naar me toe, ze denken dat de witte dokter alwetend is.  Een man met oogproblemen, een vrouw met pijn aan haar borst, waarbij haar echtgenoot een snijdende beweging maakt. Ook een echtgenoot van een eerder geopereerde patiënte, die op zijn buik wees en een heel verhaal hield. Ik dacht dat het niet goed ging met zijn vrouw, maar het bleek om iemand in zijn omgeving te zijn die een gezwel in de buik had, en die ik ook moest opereren. Met behulp van een langslopende verpleegkundige die engels spreekt verwijs ik ze dan maar naar de poli.

De laatste dagen zijn rustig, wat gewone vlotte bevallingen, waar ik verder niets mee van doen heb. Weel nog een spannende stuitbevalling gehad, van een vrouw die haar eerste kind kreeg en de baby met de voeten eerst kwam. Zou in Nederland nooit geaccepteerd worden, maar hier kan je bij een meisje van 16 , die haar eerste kind krijgt beter geen keizersnee doen. Het liep allemaal goed af gelukkig.

En vandaag toch weer twee ernstig zieke zwangeren, een Preeclamptische dame met bloeddruk van 170 -140 bij binnenkomst, 28 weken! Is onder controle en een jong meisje die 34 weken zwanger is en bol staat van het oedeem en normale bloeddruk en urine heeft, -alleen ernstige bloedarmoede, HT 13% zoiets als een HB van 3 of 4 schat ik , de familie is verzocht bloed te geven. Wij kunnen nog steeds geen laboratorium doen hier.

We gaan nu afscheids eten van Anna morgen verder

medische zaken

Verloskamer, waar de studenten verloskunde alleen maar in de weg lopen, Ze weten, kunnen en snappen niets. Moeten in 3 maanden op pad als verloskundige!!!

Vandaag wil ik een wat medische georiënteerde blog maken voor de medisch geïnteresseerden onder mijn volgers. We maken hier heel wat avonturen mee, en er moet veel geïmproviseerd. Het moeilijkst vind ik dat je geconfronteerd wordt met onverwachte situaties en snel moet beslissen. Veel van de vrouwen die hier komen hebben geen ante natal care gehad en de duur van de zwangerschap is vaak onbekend. We zijn ook al diverse malen geconfronteerd geweest met onverwachte tweelingen. De eerste keer deed ik een sectio wegens cord prolaps en zag een a terme buik met positieve harttonen, bleken er twee kleine kindjes te zijn, die niet levensvatbaar waren! Oeps!!!Er is wel een echo, maar die staat op een echokamer, en is moeilijk te verplaatsen. Later heb dat wel steeds gedaan, maar kost een hoop ellende, demeeste stopcontacten op de kamers doen het niet en die op de ech kamer wordt voortdurend gerepareerd. Lijkt nu al een tijdje goed te gaan. Maintenance is een probleem hier. Dan was er ook nog een `verhaakte` tweeling met de voet van de tweede voor het hoofd van de eerste. Bij geen van beiden zagen we hartactie. Vanwege deze situatie deed ik toch maar een keizersnee en bleek de bovenste nog te leven en is het goed gaan doen. Dit zijn dus allemaal dames die hevig in partu binnenkomen en waar je snel een beslissing moet nemen. Wat betreft moeilijke sectio´s is hier een goede leerschool! We hadden een sectio waar het kind in voetligging, met de rug achter lag en nauwelijks te draaien, twee keer een stuitextractie bij dwarsligging gedaan een placenta praevia hebben we ook gehad, dit kind heeft het helaas niet gehaald. Deze week hebben we ook twee bijzonder casus gehad: de eerste een HIV positieve vrouw met haar eerste zwangerschap. Ze ontsloot snel maar was niet in staat te persen, en probeerde het ook niet, Ze had vorige maand een pneumonie gehad en was in niet al te beste conditie. Toen zakten de harttonen en heb ik geprobeerd een vacuüm en(hoge)forceps maar het lukt niet . Toen riep ik we moeten een keizersnee doen en snel, harttonen inmiddels zo’n 20 min 40-60!! Het team was redelijk snel ter plaatse( is vaak tussen 30 en 45 min), maar de plaatselijke verloskundige zei dat we het maar beter niet moesten doen, het kind had een slechte prognose, de moeder een slechte conditie en geen geld –dit zijn patiënten die van mij een briefje krijgen 24 hours free care- Hierna een discussie ook met de anaesthesist en besloten af te zien van de sectio en na overlijden van het kind een craniotomie te doen. Dit zou dan mijn eerste craniotomie worden. We wachten af en na een half uur komt de verloskundige melden dat de cortonen weer goed zijn: 110. Wat nu, wat voor beschadiging heeft het kind gehad. Maar daar de harttonen goed blijven doen we toch maart een keizersnee en zie daar een fit kind, wat nu goed drinkt aande borst van deze zieke moeder. Een ander speciaal geval: er komt een pte met haar tweede zwangerschap, eerste was een SC ivm hoogstaand hoofd nu weer bij 7 cm. Dus weer SC, ze vraagt om een tubaligation(sterilisatie) wat merkwaardig bij tweede kind, maar ook tweede sectio, dus zo geschiedde. Na de bevalling wil ze de baby niet hebben en wil deze aan ons de witte dokters geven, omdat ze geen geld heeft dit kind op te voeden. Dit was ook de achterliggende gedachte voor de sterilisatie. Ze weigert dit kind borstvoeding te geven, wat betekent dat deze baby geen levenskans heeft. We praten op haar in ,beloven te informeren naar adoptiemogelijkheden, hetgeen hier niet zomaar te regelen blijkt , ik geef haar wat babykleertjes en onze GP( die ik erbij gehaald had om te vragen over de adoptie) heeft nog een heel gesprek dat het zondig is je kind niet te voeden . Kortom de volgende dag ligt ze lekker te zogen en mag het kind bij hun blijven. Heeft een hoop energie gekost. Diezelfde dag doen we nog een vacuum forceps bij en moeder die haar eerst kind krijgt. Met veel moeite geboren, goede hartactie, maar verder geen leven! 20 minuten beademd op de ballon, nog steeds geen ademen. Af en toe een gasp. Dan zegt Anna de verloskundige, ik ga dit kind hier niet zomaar laten liggen en stopt het onder haar T-shirt. Als Oma binnenkomt gaat het kind onder haar jurk kangeroe-en. Nog steeds goede hartactie, verder niets. Is helaas inde loop van die nacht overleden. Vorige week heb ik ook nog een laparotomie gedaan bij een oudere vrouw meteen ovarium cyste, die helaas maligne bleek en erg verbakken was. Omdat we hier geen bloed of IC hebben , is de buik onverrichter zake weer gesloten. Erg frustrerend. Oncologie kennen ze hier nog nauwelijks, alles moet naar Addis Addeba, wat maar weinigen kunnen betalen. We hebben een paar keer dames op de afdeling gehad die eigenlijk op een IC moeten liggen, en nauwelijks bewaakt worden. Maar het menselijk geslacht is sterk hier. Behalve de eerste maternale sterfte is er geen weer geweest, wel twee eclamptische dames,bij 1 vreesde ik ook voor haar leven, maar die is wonderwel opgeknapt, na 2 dagen subcomateus hier te hebben gelegen. En dan is er nog de successtory van de drieling. Er is er helaas een overleden , de andere twee maken het goed. Moeder was hier even opgenomen met bloedverlies, 3 weken postpartum ,waarvoor curettage. Het is ongelooflijk als je die klein ziet, 3 weken oud, geboren bij 32 weken. Wordt door oma gewassen. En zo kan ik nog lang doorgaan me anecdotes. Iedere dag is weer een verrassing. Helaas zit het er alweer bijna op, delaatste week alweer!

de baby van 32 weken, 3 weken oud, in bad gedaan door oma. Het ging zo snel dat de foto niet scherp is. Jammer, zou mooi geweest zijn voor de neonatal care!

Het ligt vol!!!

We hadden vanmiddag opeens water uit de kraan!De technicus van het ziekenhuis heeft zich over onze waterleiding en tank gebogen en kwam ons vertellen dat er water was. De kraan aangezet, en zowaar...... Maar in de badkamer lekten alle leidingen, ook als de kraan dicht stond, dus die toevoer hebben we maar weer dichtgedraaid. Het stond blank , dus ik noest dweilen. Verder hadden we vandaag weer een etentje hier op mijn kamertje, met dr Melesse, Sowaye (die hier ook de was doet en schoonmaakt) en Moges (de student die ons altijd van water voorziet) Hij was heel blij dat hij vannacht door kon slapen, want zondagochtend om 5 uur gaat hij altijd naar de kerk, een dienst die 3 tot 4 uur duurt. Hij is evenals Melisse een zeer gelovig persoon. Hij vult onze emmers zondag, woensdag en vrijdag heel vroeg in de ochtend want dan schijnt er ergens een kraan open te gaan voor het ziekenhuis. We hebben alle emmers kunnen vullen , toen was de tank denk ik leeg, want nu komt er geen water meer uit de kraan. Maar voor even was het toch wel heel bijzonder om de kraan te kunnen gebruiken. En we zijn inmiddels zo aan de emmers gewend dat we die toch ook weer pakken om de handen te wassen. Ben benieuwd wanneer de tank weer vol zal zijn.

Vandaag weer uitgebreid opde markt geweest en heb wat mandjes gekocht en een lokaal koffiepotje. Alles lokaal, toch prachtig handwerkWe hebben voor vanavond boodschappen gedaan, maar ook voor maandag want dan gaan we samen met de moslim dokter een kip slachten en komen twee verpleegkundigen voor ons koken!Eindelijk weer een stukje vlees. Ik heb overigens wel yoghurt en melk kunnen kopen e al twee keer paneer gemaakt (indiase kaas) en dit weekend is er iemandnaar Bahir Dar en neemt blikjes sardien voor ons mee. Zo redden we het dus prima hier en val ik nog steeds niet af! Op het ziekenhuis was het gelukkig rustig vandaag en heeft iedereen een beetje bij kunnen komen van de afgelopen dagen.

Mandenen Katoen op de markt en een prachtige mand bij iemand thuis

Als gelovige Ethiopiers langs een kerk ingang lopen , dan wordt het het hek ik meen drie keer gekust en er wordt een aantal keren gebogen. Wat anders dan het kruisje slaan bij het binnenlopen van de katholieke kerk. Hier een hele klas tegelijk. Ik zou eigenlijk her ritueel moeten filmen, maar dat durf ik niet zo goed, vind ik toch wat genant. Ook als men een priester op straat tegenkomt, wordt een heel ritueel uitgevoerd