dagelijkse bezigheden

Injera in Wubet hotel

De rust is weergekeerd in het ziekenhuis. We hadden nog iemand met een kraambedpsychose, maar die is ook al weer met medicatie naar huis. Vierde doodgeboren kind, door wordt je toch ook gek van! De verloskundigen doen een heleboel zelf, zoals vacuumextracties, verwijderen van placenta, zonder verdoving!! Af en toe wordt ik geroepen als er iets niet goed gaat, en ik maak veel echo`s, iets wat ook hier op veler verzoek gedaan wordt! soms wel zinnig, vaak wat overbodig. Er zijn totmijn verbazing nog seeds geen keizersnedes gweest, ook een goed teken. Wel heb ik vanmorgen een grote verzakking geopereerd.

Langzamerhandben ik gewend aan het levensritme hier, vroeg op, prachtig ochtendlicht vanuit mijn huisje. We eten meestal 1 keer thuis en 1 keer in het hotel, waar ze hele lekkere injera hebben, het lokale voedselhier. Verveelt nog steeds niet, want er zijn een heleboel verschillende sausjes bij te bestellen. Wel is het nu vastentijd (voor Pasen) voor de orthodoxen, wat betekent dat er gen dierlijke producten gegeten worden, dus ook geen melk en eieren. Gelukkig zijn er een paar moslim winkeltjes waar je wel eieren kunt krijgen. En erschijnt een moslim slager te zijn. Vanmorgen heb ik in een klein winkeltje verse melk gekocht, zo van de koe. Eerst maar eens flink doorgekookt.

Dan lopen we 's morgens langs alle patienten en zijn er van allerlei klusjes, 's middags geen vast programma, alleen akute dingen. De nachten zijn tot nu toe erg rustig geweest. Dat komt ook vooral omdat de mensen vaak van ver moeten komen lopen en dat alleen overdag kunnen doen. Ook weer veel oponthoud natuurlijk. Dit betekent dat ik ook af een toe een wandelingetje kan maken, wat hier in de buurt erg leuk is. Achter het ziekenhuis terrein is een klein riviertje waar gewassen wordt en de koeien komen drinken. Fotograferen is geen enkel probleem, graag zelfs, als ik er een gemaakt heb en die laat zien, wil iedereen op de foto. En de mensen zien er hier prachtig uit meestal. Vrouwen vaak gehuld in witte doeken, de zogenoemde Gabi, mannen met een korte broek , een deken over de schouders en een stok in de nek, allemaal lang en mager, als de Masai uit Kenya.'s ochtends vroeg lopen alle kinderen in schooluniform langs de compound, er zijn verschilllende scholen, want verschillende kleuren uniform. De kleding hier is vrijwel allemaal van acryl gemaakt! een katoenen lap vinden is moeilijk, behalve de witte doeken.