lieve lezers, Bericht uit Mota, waar ik twee dagen geleden gearriveerd ben en het voelt alsof ik hier al heel lang ben, Gisteren mijn vuurdoop gehad. Maar ik zal bij het begin beginnen. Na een reis van vier uur over een rough road bereikten we Mota. Het laatste stuk is erg bergachtig met mooie vergezichten, maar helaas was het hazy. Aan het eind dacht ik bij ieder bocht we zien zo Mota liggen, maar dat ligt op een hoogvlakte, dus opeens waren we er. Bij Het ziekenhuis afgezet op zoek naar mijn voorganger dr David uit Australie en Anna de verloskundige uit Nederland (zij blijft gelukkig tot begin april , geeft wat gezelligheid.)Tijdens de lunch werden we alweer opgeroepen voor een CPD (cephalopelvicdisproportion of terwijl eenniet vorderende uitdrijving) 4 uur thuis geperst, en dan nog transport. Baby heeft nog hartactie. Met een forceps en symphisiotomie geboren. Er blijkt een necrotische blaasboedem. Dus heeft ze een enorme fistelen de baby overleeft het niet. Dat was de binnenkomst. ´S avonds met de drie artsen uit het ziekenhuis een afscheids cq welkomst eten in het lokale hotel, waar ik ook een nacht slaap, omdat r maar 1 artsen kamer is. De volgende dag is David nog maar net verrokken of we worden geroepen, een stupende vrouwmet zwangerschapsvergiftiging. Blijkt al 36 uur te stuipen en is half comateus. Kind met de tang geboren laten worden, moeder overlijdt enige uren later. Hierna nog twee helemoelijke vacuumextracties. Ik wilde eigenlijk een keizersnee doen, maar de anaestesist was zomaar op reis gegaan zonder ons te verwittigen. Wilde ik het met Ketamine doen, ging de hele staf over de rooie. Was ook nog maar net gearriveerd! Dus alles laten betijenen toch met een vacuum gelukt. De verloskundigen hier hebben enorm veel ervaring en doen ook vacuumextracties en stuitbevallingen.
Vandaag is het gelukt het internet aan de praat te krijgen met de dongel, voor een fiks bedrag aan een lokale held. het was en rustige dag en ik benmet Anna naar de markt geweest, die hier ieder dinsdag enzaterdag is. Veel uien tomaten, kool en bananen, dan heb je het welgehad. Maar we gaan wsch vaak bij het hotel eten, waaar ze heerlijke injera maken/pannekoek met allerlei sausjes. Het is vasten tijd en dan wordt er vegetarisch gegeten, ook geen eieren en melk Trouwens vanmorgen ook eenprachtige orthodoxe priester over het ziekenhuis terrein zien lopen.
En nu kom ik net eterug van een bevalling van een drieling!!!! Lag al een week opgenomen op de afdeling en was 31 weken. Dexameethason gekregen voor longrijping. Anna en ik zaten te eten, toen er gebeld werd. Was dee eerste al in bed geboren. Toen we over het donkere paadje naar het ziekenhuis gelopen waren en in de verloskamer kwamen waren ze er alle drie al. Heb ik nou toch altijd gewild, een drieling bevalling, komen we te laat! Ze zijn in doeken gewikkeld (uit mijn voorraad meegenomen handdoeken, met wat kruiken er tussen, en we wachten af. Moeder isniet zo blij met deze kinderen, want ze had er al 5. Ik ga haar dan morgenochtend ook steriliseren. Als zij zich verder niet volledig inzet, zullen ze het niet halen. Kans is natuurlijk zo wie zo heel erg klein.
Zo is dus het leven hier de eerste paar dagen geweest. Aardigemensen om mee samen te werken. Enje moet roeien met de riemen die je hebt
Morgen zal ik proberen wat foto´s te plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten