Het is weer de hoogste tijd een blog te schrijven. De dagen vliegen voorbij. Vandaag ben ik hier precies een week, het lijkt of ik hier alweer heel lang ben.!Delaatste dagen is het ook drukker geweest en de nodige ellende voorbijzien komen. Meer dan de twee maanden in Nepal! Twee overleden kinderen, twee heel lastige keizersnedes, een ernstige zw vergiftiging, iemand met een fistel na thuisbevalling,vroeggeboren tweeling(24 weken) met enorm hydramnion (=veel vruchtwater)  En dan valt weer op hoe anders demensen hier met leed omgaan. Gisteren de keizersnee bij iemand die niet gewoon kon bevallen. Er was geprobeerd een vacuum te doen, dit doen de verloskundigen hier zelfstandig. Ik heb noggeprobeerd een tang aan te leggen, lukte niet. Dus een keizersnee. Dat hoofd zat muurvast en was met zeer veel moeite uit het bekken te krijgen, Waardoor het kind een zeer slechte strart had, en later zelfs is overleden. Dit is dramatisch!!! Een eerste kind, een keizersnee, en kind overleeft het niet. Vanmorgen bij de visite vroeg ik haar en de familie hoe het ging: ze waren blij dat zij zelf het overleefd had…….

Van de week kwam de nieuwe surgical officer langs. Al een jaar probren we die hier te krijgen, zodat wij ons langzamerhand hier terugkunnen trekken.  Dit is een jongeman die als verpleegkundige een drie jaar durende opleiding heeft gehad, in acute verloskunde( keizersnedes) en acute buikoperaties, zoals blinded arm ontsteking en acute verstopping van de darmen. Toevallig was ere en keizersnee, die ik samen met hem deed, en kreeg een goe    de indruk van hem. Hij begint aanstaande maandag. Wel leuk te horen dat hij het fijn vond dat er ook een senior staff was hier! Voor de buichirurgie moetnog een hoop gebeuren aan orgnisatie, maar daar ga ik hem bij helpen.

Verder begin ik de nieuwe artsen ook een beetje te leren kennen,het zijn allemaal weer aardige jongens, die er voor kiezen om 2 jaar hier te zitten ipv 4 jaar in Addis. Ze moeten allemaal een aantal jaren “hun land dienen” na hun medische studie. Er is een jongen bij wiens vader oncoloog en moeder radioloog in Addis is. Er is ook een jongen, die van de week zijn moeder had te logeren, zo’n echte plattelands vrouw. Van de week hebben we al meet een stel gegeten. Wij hadden een sort stoofpotje met rijst gemaakt, vonden ze maar niets. Allen injera- de bekende pannekoek- willen ze! Dus we gannnog een keer met zijn allen in het hotel eten. Ook om ze beter te leren kennen.

Het huisje is weer hetzefde. Hoewel er op de afdeling stromend water is hebben we hier nog  geen water. Zal ook wel niet komen. Een paar keer per week worden er emmers water gebracht. Maar vanmiddag ben ik gaan douchen op het ziekenhuis.  In het hok waar vorig jaar de duivennesten in de wastafel waren. Een enorme luxe!!!Verder komen dezelfde kindertjes weer langs en vragen nu om handschoenen, die warden kennelijk door mijn voorganger gegeven. Ik prober zo min mogelijk hier aan toe te geven. Ook in het dorp is het veel: give me pen, give me money! Terwijl hier dus alleen die paar blanken op het ziekehuis zitten.

volle verloskamer

goudgele honing op de markt

colega,s te eten

Zaterdag ochtend in alle vroegte gewekt door mooi gezang. Vanaf mijn balkon in het hotel een grote optocht van mannen en vrouwen in witte gewaden, die zingend door de straat liepen.  Het bleek de st Miryams day, en in Bahir Dar is de grootste kerk de St Miryam. Later reden we erlangs en het was er wit van de mensen. Toch wel indrukwekkend hoe het geloof hier aanwezig is en left onder de mensen.

Ethiopie met 4-0 verloren van Burkina Fasso helaas

Nu alweer de tweede dag in Mota. Na een zeer hobbelige reis van 3 uur eergisteren rond lunchtijd aangekomen. Anna ( deverloskundige met wieik hier samen zit en met wie ik ook vorig jaar heb samengewerkt heb) stond ons op te wachten, zij was hier al een week.Met David de australische gynaecoloog die ik opvolg hier geluncht in het welbekende Wubbit hotel( de eerste injera maaltijd weer!), en hij is met dezelfde auto terug gereden. Gelukkig was het rustig en kon hij overdragen. Vorig jaar was een hectische binnenkomst herinner ik me. Maar nu is alles natuurlijk ook bekender. Alleen zijn er 4 nieuwe verloskundigen, naast de twee van vorig jaar, en alle medical officers zijn nieuw,met allemaal moeilijke namen . Wat me meteen opviel was dat het erg schoon was op her ziekenhuis terrein, en er staan ook grote vuilnistonnen! En op de afdeling running water!!! Alleen de afvoer bleek ook nog een probleem , wordt dus in emmers opgevangen en de toiletten kunnen ook niet gebruikt worden hierdoor. Maar ook daar een schonere indruk. Alles is als van ouds, veel mensen herkennen me nog. Zondag ochtend naar een volleyball wedstrijd van “ons” team in het stadion geweest, ook weer erg gezellig.Even door het dorpgelopen, heel vertrouwd weer.  Gelukkig waren deze eerste dagen rustig in het ziekenhuis, en kon ik me op mijn gemak settelen.  Vandaag met de nieuwe direkteur gesproken, waar de laatste collaegae positief over waren. Een iets daadkrachtigere man dan de vorige, en meer dedicated. . Met de weinige middelen die hij heeft probeert hij er wat van te maken. Er is nu een werkende X-ray (rontgen apparaat)! Ik heb hem gecomplimenteerd met de vorderingen…

Morgen is het St George day, een van de bekendste heiligen hier. Er zijn erg veel saints hier, en dus ook erg veel vrije dagen. En we zijn door de direkteur uitgenodigd in zijn huis morgen avond voor een feestmaal. Kortom , ik ben weer helemaal thuis in dit dorp.

St Maryam's church, op zo'n feestdag worden de bedelaars ook goed bedeeld.

Terug in Ethiopië

Vanuit BahirDar aan het Tana meer in noord Ethiopië de eerste blog weer. Het was een gezellig weekje in Holland ,  maar wel de koudste week van het jaar!!!! Woensdag via Istanbul naar Addis gevlogen. Kwam donderdag 01.00 uur aan, moest nog een hotel boeken.. Bleek moeilijkerdan ik dacht, vanwege de bijeenkomst van de Afrikaanse unie. 39 presidenten, 3 premiers en 41 ministers van buitenlandse zaken plus aanhang!! Vond toch nog een kamer, ontbeten tussen Afrikaanse politici. Ik kon die dag niet veel dien, alles was dicht vanwege de geboortedag van Mohammed. En dat in dit overwegend christelijke land.  's avonds doorgevlogen hier naar toe, het voelt goed weer hier te zijn. Vandaag veel gedaan, de boodschappen voor een aangenamer leven in Mota: blikjes sardines,erwtjes, cornflakes en zo. Dure dag! Een aantal mensen gesproken van een maternity project hier. En nu in het hotel zit ik met een man of 30 devoetbalwedstrijd Ethiopië  Burkinafasso te kijken- Afrika cup! Gezellig!!! Leuke mensen de Ethiopiërs  Morgenochtend  vroeg met een taxi naar Mota, het avontuur tegemoet
Het staat 1-0 voor burkinafaso helaas...

de drie gynaecologen, een wat wonderlijkperspectief, in de breedte, Ik krijg het niet goed. maar toch maar vesturen dacht ik

Time flies, om maar eens een cliché te gebruiken. De afgelopen dagen stonden geheel in de kerstsfeer. Donderdag was het binnenpein van het ziekenhuis omgebouwd tot een feestterrein. Er was een lang programma met zang en dans, en natuurlijk het kerstspel, door de lagere school leerlingen. Ik zat naast een van de medical officers, die moslim bleek te zijn. We hebben tussendoor de wereldgodsdiensten doorgenomen. Het was vemakelijk, maar duurde wat lang. Aansluitend was er een groot eetfestijn voor alle medewerkers, nota bene gesponsord door een farmaceutische industrie. Er was voor ruim 300 man gekookt. Gelukkig was het prachtig zoning weer. Het was erg gezellig, en dan blijkt hoeveel mensen je in twee maanden hebt leren kennen.
 Die avond had ik een afscheidsetentje georganiseerd in een leuk restaurantje, vlak bij het ziekenhuis. Alle midwifes, 3 medical officers met wie ik goed op kon schieten en de duitse kinderarts. Ik geloof 19 man in total.Dan reken je aan het eind van de avond af: nog geen 100 euro! En er is nog bier gedronken ook. Kreeg allemaal leuke cadeautjes, hoop dat ik geen overgewicht heb voor de vlucht.
En vandaag-sabbath- was er een samenzijn in de kerk, dwz buiten dekerk op het grasveld. Er wordt af en aan gelopen. Weer een heel programma van 9-12! ik heb even gekeken, en ben teruggegaan oen de lunch begon. Iedereen had iets meegenomen. Dit schijnt een gewoonte te zijn van de adventisten,  wordt een paar keer per jaar gedaan. Eengroot saamhorigheidsgevoel. Meer dan de helft van de aanwezigen waren kinderen. Ik wrd ook nog naar voren gehaald en uitgebreid bedankt "voor alles wat ik gedaan heb" Zoveel was dagt eigenlijk niet vond ik zelf.
Wel waren er deze week wat meer interessante patienten en operaties gelukkig. (voor de medici onder jullie: aangezichtsligging, haemotocolpos, wel 2 getrodeerde ovaria, vorige week een dwarsligging bij een uterus bicornus, deze vrouw was twee keer eerder thuis zonder problemen bevallen.
Nu nog twee nachten en 1 dag dienst, dan vertrek ik hier 24 December naar Kathmandu, en 25 December naar Bangkok/ Krabi

 

 

 

 

I wish you all a happy Christmas and a happy New Year.

foto's rond kerst

afscheids etentje

 

met demed officers sunaula en saba

het kerstspel!!

sessie voor het eten

 

 

 

 

einde van de wereld?

De laatste weken wordt er hier veel gesproken over volgende week. Men gelooft dat er op 21, 22, 23 December een grote ramp gebeurt op aarde. Drie dagen donker, zondvloed en ik weet niet al wat voor narigheid. Het staat in de krant, kinderen horen het op school. Het buurmeisje begon er vorige week ook over, haar vader erg ongerust. Ik kon op internet een artikel vinden waarin NASA alles ontkent. Eergisteren was ik met mijn collegaVidija mee uit genomen naar een verjaardag van een neefje van haar, erg gezellig. Ook daar was dit het onderwerp  van gesprek. De dinosaurussen warden erbij gehaald. Het schijnt te maken te hebben met de MAYA kalender, die overigensal twee keer eerder het einde van de wereld voorspelde-12zoveelen16 zoveel-

Overigens zijn ze  gewoon druk bezig de kerstversiering op te hangen op alle afdelingen. Toch een merkwaardig geheel hier in dit Hindu land. Er schijnt in Kathmandeu een grote mall te zijn, met 4verdiepingen kerstversiering! Ik krijg toch wat van de kerstsfeer mee zo. Ik herinner me dat er vroeger in Nairobi ook altijd een grote kerstboom midden in de stad stond, met nep sneeuw!! Vond ik toen ook al vreemd.

Op onze staffmeeting 's ochtends is er 1 arts die voorgaat in het gebed, de rest zit een beetje te wiebelen. De meeste amerikanen zijn nu op verlof. Vande nursing staff zijn er ook maar een paar Adventist. Het ziekenhuis hangt vol met merkwaardige schilderijen, waarvan ik er een zal tonen

jesus heals.....

 

Gisteren trouwens weer een prachtige wandeling gemaakt, heel heldere dag! iedereen heft hier een townday, om in Kathmandu te winkelen, ik maak er een mountain day van .Het werk is niet al te druk, vanmorgen vroeg wel een mooie stuitbevalling gedaan, eerste kind.......Endan zit het er bijna op.