bijna kerst

De tijd gaat snel. nog maar een dag of 10 hier. De laatste week veel sociale happenings gehad. Na zo'n paar weken leer je steeds meer mensen kenne, en dan vertrek je weer... Afgelopen week waren  mijn nederlandse collega's hier, wat ook gezellig was. Hoewel ze het erg druk hadden hebben we toch  een paar keer samen kunnen eten. Ze hebben een goede job gedaan, 36 patienten met verzakkingen geopereerd. Een drukte van belang weer in het ziekenhuis. Ook op mijn poli was het een stuk drukker, want men heeft gehoord dat men hier  gratis de baarmoeder kon laten vewijderen. Moeilijk uit te leggen dat dit alleen voor verzakkingen gold. Een vrouw presteerde het om nadat ze bij ons geweest was, en wij uitgelegd hadden dat het voor haar niet gratis was, omdat ze geen verzakking had, met een nieuwe status zich in de rij wachtenden te voegen. Helaas herkende ik haar!!! Dat scheelde weer werk voor die afdeling. De voorselectie   was niet geheel optimaal.
Dezeweek was er nog een afscheidsetentje met de australische studenten. In een leuk restaurantje in Banepa, niet ver van het ziekenhuis  De eigenaar is lang kok geweest in Londen, uitstekend eten. Zo ontdek je steeds meer! En gisteren heb ik bij de Nepalese buren op de galerij gegeten.
Ben bij de locale kapper geweest, voor 40 rupees, is nog geen 40 cent! geknipt, en het zit nog aardig ook...
Het interenet was weer gecrasht . , kwam door de windows, die steeds probeerde upte daten begreep ik nu. Was net voor veel geld gerepareed!Ennu gratis -en ik geloof goed- door 1 van de medical officers weer werkend gemaakt  Ze vertelde dat ze ICT had willen studeren, maar geen mogelijkheid had gekregen,  en dus medicijnen in china was gaan studeren. Toch altijd weer wonderlijke levensverhalen hier.
Vandaag een vrije dag en eindelijk weer een heerlijke wandeling gemaakt. Helder weer, mooi uitzicht

wachtenden voor de prolaps operatie 

kraamsuite

 

 

Het wordt hier steeds kouder, en de afgelopen dagen weinig zon gehad! Heerlijk vooruitzicht van Thailand!
 

huwelijksplaatjes

Er is een wonder geschied! vanuit mijn kamer kan ik zowaar internetten. Na alle acties had ik het  opgegeven. Maar  toen ikvanmorgen met mijn computer bij de ziekenhuisinternetman kwam deed hij het daaropeens weer , en nu nog, snel schrijven, zolang het nog kan!
Vorige week hebben de japanners afscheid genomen. Het team van 40 man/vrouw (inclusief anaesthesist, 4 plastisch chirurgen, ok medewerkers, fotograaf en kok) heeft fantastisch werk gedaan. Dehele week zag je patienten lopen met gerepareerde hazelippen. Ook andere aangeboren afwijkingen hebben ze verholpen. Ze komen via ADRA, een adventisten organisatie, Ik vroeg me af of er in Japan ook adventisten zijn? ik heb het ze helaas niet kunnen vragen
 Inmiddels zijn de twee gynaecologen uit Nederland Elly enKirsten hier gisteren aangekomen.Vandaag zijn ze begon te opereren . Ze hebben het zo druk gehad dat ik ze nauwelijks gezien heb. Er staan voor deze week ruim30patienten op de lijst om geopereerd te worden aan een verzakking, of ze dat halen? Zij logeren in een hotel in dhulikel met de auto hier 10minuten vandaan met de auto. "savonds rijden er geen bussen, ik hoop ze wel af en toe te zien!.
De afgelopen drie dagen had ik weer dienst en was het best wel druk. En ook een.paar  spannende patienten langs zien komen. Overigens zien we op de polikliniek behalve gezonde jonge zwangere dames, veel lower abdominal pain en burning sensation- ofterwijl blaasontsteking, niet echt gynaecologisch. Bij de ingang zit een medewerker die selecteert, en alle buikpijn naar ons stuurt.ook vanuit de emergency room komen  ze.
Vorige week heb ik een praatje voor de staf ( medical officers=artsassistenten) hier gehouden over de akute onderbuikspijn. Hopenlijk gaan ze wat beter schiften
Dan heb ik gisteren toch de tijd gehad om langs de tempel te lopen, waar harde muziek vandaan kwam. Bleken er vele huwelijksparen te zijn voor de huwelijksrituelen. Het was geweldig om te zien en mee te maken. In iedere hoek van de tempel zat weer een andere groep, al dan niet met een priester en offerandes. Allemaal een eigen muziekband bij zich.
Deze blog verstuur ik nu zonder foto, die probeer ik apart te versturen

alvast een ppar foto,s, even internet!

op de biologische borderij double rainbow. met de eigenaar Krishna

collega Vidya op de poli, (links) op de achtergrond medical ofiicer Milly

nks

DrYumani and me

Wandelen

Weer een paar dagen later. De computer is opgegeven wat betreft de browser, iets mis met de firewalll ,  de computer man van het ziekenhuis heeft er uren op gestudeerd. de Skype doet het gelukkig wel op mijn kamer. Voor de mails en internet ga ik dus met mijn iPad naar de reseptie waar de router van de wifi is. Zit ik ondertussen gezellig te praten met de mannen die hier werken. Zo sprak ik gisteren met een jongen die vertelde dat zijn vader een biologische boerderij heeft een uurtje hiervandaan. Hij heeft ook hutten voor toeristen gebouwd, maar die komen niet veel. Leek me wel leuk om te zien, dus daar ben ik vandaag met hem naar toe geweest ( maandag is nu officieel mijn vrije dag....) een geweldige plek! Na een uurtje klimmen, neerkijkend op Banepa, een groot stuk land, tegen de jungle aan.al 20 jaar biologisch farming. Hij heeft zelfs een biogas installatie! En de hutten van palen en varens gemaakt zagen er schoon uit, het hele terrein was proper. Voorheen is hij trekking gids geweest, en heeft daar alle ideeën van de westerlingen opgedaan. Groot verhalenverteller. Hij is een Chandi aanhanger, iets boven het boeddhisme. Hij heeft dit geleerd na een overval door maoïsten in zijn huis. Daardoor weer tot rust gekomen. Zijn vader, inmiddels 82, en nog steeds meehelpen op het land, was de eerste tuinman van dit ziekenhuis. Zo krijg ik toch langzamerhand steeds meer leuke contacten, en dan ga je weer weg.
Morgen ga ik naar een cybercafe, proberen foto's te versturen. De tijd gaat snel! Het wordt hier iedere dag kouder, vannacht 2 graden! En de dagen steeds korter. Straks lekker naar warm Thailand!

Het is weer bar geweest met het internet deze week. Ik had al een offline bericht gemaakt, maar nog niet kunnen versturen, laat staan foto's versturen. Dat houden jullie nog tegoed dus. Nu zit ik met mijn iPad onder de router in de redemptie, met een kacheltje, om jullie te laten weten dat het goed met me gaat. Ik was van plan iets over dit ziekenhuis te vertellen, het typen op iPad is niet optimaal. Kort bericht dus. In principe is het een goed georganiseerd geheel, maar er is toch een gebrek aan van alles. De tijdelijk directeur steunt en kreunt over gebrek aan geld. Ook de 7de daags adventisten, normaal gulle donors, lijken minder geld te geven sinds de crisis. Er werken hier 8 medical officiers, die de ER en de wards bemannen. Ze hebben vrijwel allemaal in China gestudeerd, waar de opleiding goedkoper is, en in het Engels. ze spreken dus redelijk Engels, maar zijn veela moeilijk te verstaan door de uitspraak, en door verlegenheid mompelen ze vaak. Ze kennen de feitjes redelijk, maar logisch nadenken is een probleem. Ze moeten har werken, 56 uur dienst( slapen als het rustig is) gecompenseerd met een halve dag vrij. Ziekte wordt afgetrokken van vakantie dagen, 12 in getal. Ze verdiene zo'n 400 euro per maand. En toch gemotiveerd! Hoewel ze bij mij wel klagen over hun werktijden. Hospital has no money topay more medical officiers. 
Er wordt bijverdiend door het ziekenhuis door allerlei pakkertjes te verkopen, zoals een setje buabykleertjes als ze komen bevallen. Min of meer verplicht( de bevalling is gratis vanwege het safemotherhood motherhood program, )dus kunnen ze dit wel betalen. Het merkwaardige is dat de antenatal care en alle onderzoeken niet onder dit programma vallen. Mager programma dus en geen stimulans voor goed zwangerschapscontroles. Desalniettemin zien we weing grote pathologie hier. 
Een ander pakketje wat ze verkopen is een soort opname pakket, met een handdoekje, een St.ukje zeep en een tandenborstel enzo.
De rest van de staf:een paraguayan anaesthesist , getrouwd meteen Amerikaanse(onderwijzeres ), heeft 9 jaar in Curaçao gewerkt en begon laatst tijdens een sectio Sinterklaas kapoentje te zingen!  
Dan is er een kinderarts (tevens medisch directeur)uit puertorico, getrouwd met een Mexicaanse (onderwijzeres) deze twee stonden van de week elkaar in het Spaans uit te schelden op de OK, de anaesthesist vond dat de kinderarts te laat was gekomen-- viel erg mee! Dan hebben we nog eentonig stel GP artsen, hij Amerikaan, zij canadeese van Koreaanse afkomst. Zij werken vnl op ER en medical ward. Ze werken hier 4 jaar om hun medische studie af te betalen, hebben 2 kleine kindertjes en hun Koreaanse moeder bij zich. Dit is expats, zitten nu op sabbath allemaal in de kerk van 9 tot12.
Dan zijner twee Nepalese orthopeden, 1 gynaecoloog,Een vrouwelijke sonografiste-maakt alleen echo's- en een Nepalese internistMDL arts. 
En ieder ochtend om 8 uur rapport, met intekenlijst! Begint met gebed, uitgesproken door 1van de 2witte dokters-- not me!!- de rest zit zwijgend te wachten.  Na het rapport wordt de ronde op de diverse afdelingen gelopen en dan ontbijt in de kantine. Om 10 uur beginnen de poli's. Tot 13.00 dan weer van 14.00tot16.00 . Geen drukke dagen dus. Inloopspreekuur, je weet nooit hoe druk het wordt
Ik geloof dat ik zo een aardig inkijkje van het ziekenhuis heb gegeven, sommige dingen misschien ook al eerder gemeld.
Geen foto's dus vanaf deze iPad.

toch nog meer foto´s

Bakhtapur, met gids

 

nagarkot, sunset

the lake of pokhara