Verloskamer, waar de studenten verloskunde alleen maar in de weg lopen, Ze weten, kunnen en snappen niets. Moeten in 3 maanden op pad als verloskundige!!!Vandaag wil ik een wat medische georiënteerde blog maken voor de medisch geïnteresseerden onder mijn volgers. We maken hier heel wat avonturen mee, en er moet veel geïmproviseerd. Het moeilijkst vind ik dat je geconfronteerd wordt met onverwachte situaties en snel moet beslissen. Veel van de vrouwen die hier komen hebben geen ante natal care gehad en de duur van de zwangerschap is vaak onbekend. We zijn ook al diverse malen geconfronteerd geweest met onverwachte tweelingen. De eerste keer deed ik een sectio wegens cord prolaps en zag een a terme buik met positieve harttonen, bleken er twee kleine kindjes te zijn, die niet levensvatbaar waren! Oeps!!!Er is wel een echo, maar die staat op een echokamer, en is moeilijk te verplaatsen. Later heb dat wel steeds gedaan, maar kost een hoop ellende, demeeste stopcontacten op de kamers doen het niet en die op de ech kamer wordt voortdurend gerepareerd. Lijkt nu al een tijdje goed te gaan. Maintenance is een probleem hier. Dan was er ook nog een `verhaakte` tweeling met de voet van de tweede voor het hoofd van de eerste. Bij geen van beiden zagen we hartactie. Vanwege dez
e situatie deed ik toch maar een keizersnee en bleek de bovenste nog te leven en is het goed gaan doen. Dit zijn dus allemaal dames die hevig in partu binnenkomen en waar je snel een beslissing moet nemen. Wat betreft moeilijke sectio´s is hier een goede leerschool! We hadden een sectio waar het kind in voetligging, met de rug achter lag en nauwelijks te draaien, twee keer een 
stuitextractie bij dwarsligging gedaan een placenta praevia hebben we ook gehad, dit kind heeft het helaas niet gehaald. Deze week hebben we ook twee bijzonder casus gehad: de eerste een HIV positieve vrouw met haar eerste zwangerschap. Ze ontsloot snel maar was niet in staat te persen, en probeerde het ook niet, Ze had vorige maand een pneumonie gehad en was in niet al te beste conditie. Toen zakten de harttonen en heb ik geprobeerd een vacuüm en(hoge)forceps maar het lukt niet . Toen riep ik we moeten een keizersnee doen en snel, harttonen inmiddels zo’n 20 min 40-60!! Het team was redelijk snel ter plaatse( is vaak tussen 30 en 45 min), maar de plaatselijke verloskundige zei dat we het maar beter niet moesten doen, het kind had een slechte prognose, de moeder een slechte conditie en geen geld –dit zijn patiënten die van mij een briefje krijgen 24 hours free care- Hierna een discussie ook met de anaesthesist en besloten af te zien van de sectio en na overlijden van het kind een craniotomie te doen. Dit zou dan mijn eerste craniotomie worden. We wachten af en na een half uur komt de verloskundige melden dat de cortonen weer goed zijn: 110. Wat nu, wat voor beschadiging heeft het kind gehad. Maar daar de harttonen goed blijven doen we toch maart een keizersnee en zie daar een fit kind, wat nu goed drinkt aande borst van deze zieke moeder. Een ander speciaal geval: er komt een pte met haar tweede zwangerschap, eerste was een SC ivm hoogstaand hoofd nu weer bij 7 cm. Dus weer SC, ze vraagt om een tubaligation(sterilisatie) wat merkwaardig bij tweede kind, maar ook tweede sectio, dus zo geschiedde. Na de bevalling wil ze de baby niet hebben en wil deze aan ons de witte dokters geven, omdat ze geen geld heeft dit kind op te voeden. Dit was ook de achterliggende gedachte voor de sterilisatie. Ze weigert dit kind borstvoeding te geven, wat betekent dat deze baby geen levenskans heeft. We praten op haar in ,beloven te informeren naar adoptiemogelijkheden, hetgeen hier niet zomaar te regelen blijkt , ik geef haar wat babykleertjes en onze GP( die ik erbij gehaald had om te vragen over de adoptie) heeft nog een heel gesprek dat het zondig is je kind niet te voeden . Kortom de volgende dag ligt ze lekker te zogen en mag het kind bij hun blijven. Heeft een hoop energie gekost. Diezelfde dag doen we nog een vacuum forceps bij en moeder die haar eerst kind krijgt. Met veel moeite geboren, goede hartactie, maar verder geen leven! 20 minuten beademd op de ballon, nog steeds geen ademen. Af en toe een gasp. Dan zegt Anna de verloskundige, ik ga dit kind hier niet zomaar laten liggen en stopt het onder haar T-shirt. Als Oma binnenkomt gaat het kind onder haar jurk kangeroe-en. Nog steeds goede hartactie, verder niets. Is helaas inde loop van die nacht overleden. Vorige week heb ik ook nog een laparotomie gedaan bij een oudere vrouw meteen ovarium cyste, die helaas maligne bleek en erg verbakken was. Omdat we hier geen bloed of IC hebben , is de buik onverrichter zake weer gesloten. Erg frustrerend. Oncologie kennen ze hier nog nauwelijks, alles moet naar Addis Addeba, wat maar weinigen kunnen betalen. We hebben een paar keer dames op de afdeling gehad die eigenlijk op een IC moeten liggen, en nauwelijks bewaakt worden. Maar het menselijk geslacht is sterk hier. Behalve de eerste maternale sterfte is er geen weer geweest, wel twee eclamptische dames,bij 1 vreesde ik ook voor haar leven, maar die is wonderwel opgeknapt, na 2 dagen subcomateus hier te hebben gelegen. En dan is er nog de successtory van de drieling. Er is er helaas een overleden , de andere twee maken het goed. Moeder was hier even opgenomen met bloedverlies, 3 weken postpartum ,waarvoor curettage. Het is ongelooflijk als je die klein ziet, 3 weken oud, geboren bij 32 weken. Wordt door oma gewassen. En zo kan ik nog lang doorgaan me anecdotes. Iedere dag is weer een verrassing. Helaas zit het er alweer bijna op, delaatste week alweer!
e situatie deed ik toch maar een keizersnee en bleek de bovenste nog te leven en is het goed gaan doen. Dit zijn dus allemaal dames die hevig in partu binnenkomen en waar je snel een beslissing moet nemen. Wat betreft moeilijke sectio´s is hier een goede leerschool! We hadden een sectio waar het kind in voetligging, met de rug achter lag en nauwelijks te draaien, twee keer een 
stuitextractie bij dwarsligging gedaan een placenta praevia hebben we ook gehad, dit kind heeft het helaas niet gehaald. Deze week hebben we ook twee bijzonder casus gehad: de eerste een HIV positieve vrouw met haar eerste zwangerschap. Ze ontsloot snel maar was niet in staat te persen, en probeerde het ook niet, Ze had vorige maand een pneumonie gehad en was in niet al te beste conditie. Toen zakten de harttonen en heb ik geprobeerd een vacuüm en(hoge)forceps maar het lukt niet . Toen riep ik we moeten een keizersnee doen en snel, harttonen inmiddels zo’n 20 min 40-60!! Het team was redelijk snel ter plaatse( is vaak tussen 30 en 45 min), maar de plaatselijke verloskundige zei dat we het maar beter niet moesten doen, het kind had een slechte prognose, de moeder een slechte conditie en geen geld –dit zijn patiënten die van mij een briefje krijgen 24 hours free care- Hierna een discussie ook met de anaesthesist en besloten af te zien van de sectio en na overlijden van het kind een craniotomie te doen. Dit zou dan mijn eerste craniotomie worden. We wachten af en na een half uur komt de verloskundige melden dat de cortonen weer goed zijn: 110. Wat nu, wat voor beschadiging heeft het kind gehad. Maar daar de harttonen goed blijven doen we toch maart een keizersnee en zie daar een fit kind, wat nu goed drinkt aande borst van deze zieke moeder. Een ander speciaal geval: er komt een pte met haar tweede zwangerschap, eerste was een SC ivm hoogstaand hoofd nu weer bij 7 cm. Dus weer SC, ze vraagt om een tubaligation(sterilisatie) wat merkwaardig bij tweede kind, maar ook tweede sectio, dus zo geschiedde. Na de bevalling wil ze de baby niet hebben en wil deze aan ons de witte dokters geven, omdat ze geen geld heeft dit kind op te voeden. Dit was ook de achterliggende gedachte voor de sterilisatie. Ze weigert dit kind borstvoeding te geven, wat betekent dat deze baby geen levenskans heeft. We praten op haar in ,beloven te informeren naar adoptiemogelijkheden, hetgeen hier niet zomaar te regelen blijkt , ik geef haar wat babykleertjes en onze GP( die ik erbij gehaald had om te vragen over de adoptie) heeft nog een heel gesprek dat het zondig is je kind niet te voeden . Kortom de volgende dag ligt ze lekker te zogen en mag het kind bij hun blijven. Heeft een hoop energie gekost. Diezelfde dag doen we nog een vacuum forceps bij en moeder die haar eerst kind krijgt. Met veel moeite geboren, goede hartactie, maar verder geen leven! 20 minuten beademd op de ballon, nog steeds geen ademen. Af en toe een gasp. Dan zegt Anna de verloskundige, ik ga dit kind hier niet zomaar laten liggen en stopt het onder haar T-shirt. Als Oma binnenkomt gaat het kind onder haar jurk kangeroe-en. Nog steeds goede hartactie, verder niets. Is helaas inde loop van die nacht overleden. Vorige week heb ik ook nog een laparotomie gedaan bij een oudere vrouw meteen ovarium cyste, die helaas maligne bleek en erg verbakken was. Omdat we hier geen bloed of IC hebben , is de buik onverrichter zake weer gesloten. Erg frustrerend. Oncologie kennen ze hier nog nauwelijks, alles moet naar Addis Addeba, wat maar weinigen kunnen betalen. We hebben een paar keer dames op de afdeling gehad die eigenlijk op een IC moeten liggen, en nauwelijks bewaakt worden. Maar het menselijk geslacht is sterk hier. Behalve de eerste maternale sterfte is er geen weer geweest, wel twee eclamptische dames,bij 1 vreesde ik ook voor haar leven, maar die is wonderwel opgeknapt, na 2 dagen subcomateus hier te hebben gelegen. En dan is er nog de successtory van de drieling. Er is er helaas een overleden , de andere twee maken het goed. Moeder was hier even opgenomen met bloedverlies, 3 weken postpartum ,waarvoor curettage. Het is ongelooflijk als je die klein ziet, 3 weken oud, geboren bij 32 weken. Wordt door oma gewassen. En zo kan ik nog lang doorgaan me anecdotes. Iedere dag is weer een verrassing. Helaas zit het er alweer bijna op, delaatste week alweer!
de baby van 32 weken, 3 weken oud, in bad gedaan door oma. Het ging zo snel dat de foto niet scherp is. Jammer, zou mooi geweest zijn voor de neonatal care!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten